Παλαιά άρθρα στις Ανιχνεύσεις

Ανάρτηση που έγινε στις Ανιχνεύσεις 15 October 2009 • 8:32 am

με θέμα την πράσινη ανάπτυξη.

Σχόλιο 144.

Στην χθεσινή συζήτηση των «Ανιχνεύσεων» ακούσαμε ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει και δεν πρόκειται να υπάρξει ενεργός ενδογενής συμβολή στην λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη» λόγω έλλειψης πόρων και ότι για τον λόγο αυτόν οι πράσινες τεχνολογίες, όπως και τόσες άλλες τεχνολογίες μέχρι σήμερα, θα εισαχθούν από το εξωτερικό. Κάποιοι από τους συνομιλητές διατύπωσαν την άποψη ότι δεν είναι η έλλειψη πόρων αλλά η δομή των κρατικών μηχανισμών και η νοοτροπία που μας διακατέχει.

Συμφωνώ με την άποψη αυτή. Ο μόνος πόρος που λείπει είναι η νοοτροπία του πληθυσμού της χώρας. Είναι αυτή η νοοτροπία που παράγει τους κρατικούς μηχανισμούς και τις πολιτικές δομές που έχουμε και αναπαράγει την ελληνική μιζέρια.



Αυτό προκαλεί θλίψη αν σκεφτεί κάποιος ότι η χώρα μας στο θέμα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας πλεονεκτεί σε σχέση με άλλες από άποψη:

• Ηλιοφάνειας για ηλιακή ενέργεια

• Ισχυρών ανέμων για αιολική ενέργεια

• Εδάφους με ορεινό ανάγλυφο και έντονες υψομετρικές διαφορές που επιτρέπουν την δημιουργία υδάτινων ταμιευτήρων που μπορεί να είναι και ταμιευτήρες υδροηλεκτρικής ενέργειας.

• Μεγάλου μήκους ακτών για την χρήση ηλεκτρογεννητριών θαλασσίου κυματισμού.




Σας παραθέτω σχετικό άρθρο μου που είχα γράψει, αρχικά υπό μορφή μνημονίου εν όψει συμμετοχής μου σε αντίστοιχη συζήτηση στον τηλεοπτικό σταθμό RED της Ρόδου, για το σβήσιμο των φώτων στην «Ώρα της Γης»:



Γιάννης Αλεξάκης





.....................











Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ



Η πρωτοβουλία του σβησίματος των φώτων δεν έχει μόνο συμβολικό χαρακτήρα, αποτελεί και μια υποβλητική πράξη ομαδικής συνειδητοποίησης της επιτακτικής ανάγκης για προστασία του περιβάλλοντος (της βιόσφαιρας (1) ή ορθότερα του βιοκελύφους ή βιοστοιβάδας) του πλανήτη και τον περιορισμό της καταστροφικής σπατάλης των πόρων του.

Ας σκεφτούμε για λίγο το πόσο λεπτή και ευαίσθητη είναι αυτή η βιόσφαιρα.

Ας αναλογιστούμε ότι αν μετρήσουμε ξεκινώντας από τα μεγαλύτερα βάθη των θαλασσών και τα θερμικώς ανεκτά για τους μικροοργανισμούς βάθη της λιθόσφαιρας, και περνώντας την τροπόπαυση (το άνω όριο της τροπόσφαιρας στην οποία συντελούνται τα καιρικά φαινόμενα), ανεβούμε στην στρατόσφαιρα και το στρώμα του όζοντος, δεν ξεπερνάμε τα 90 χιλιόμετρα και ότι: Πρακτικά οι μεγάλοι ζωντανοί οργανισμοί σε λιθόσφαιρα, υδρόσφαιρα και ατμόσφαιρα, βρίσκονται σε ένα κέλυφος πάχους περίπου 20 χιλιομέτρων (ο πιο υψιπετής αετός παρατηρήθηκε στα 11.300 μέτρα ενώ βαθειπλέοντες και βαθειδύοντες ενάλιοι οργανισμοί έχουν βρεθεί σε βάθη 8.372 μέτρων (2) ).

Αν το πάχος των 20 χιλιομέτρων συγκριθεί με την ακτίνα του σφαιροειδούς της Γης, που είναι κατά μέσο όρο περί τα 6372 χιλιόμετρα, συνάγεται ότι το πάχος της βιόσφαιρας είναι περίπου 3 ‰ (τρία τοις χιλίοις) της ακτίνας της γης. Για μέτρο σύγκρισης: μοιάζει με μια λεπτή γάζα πάχους 0,1 χιλιοστού που τυλίγει ένα μικρό πορτοκάλι με ακτίνα 3,2 εκατοστά. Τόσο λεπτή είναι η βιόσφαιρα.



Συγκινητική αλλά και κρίσιμη, παρά τον συμβολικό της χαρακτήρα, η συμμετοχή των μαθητών της Ρόδου εκφρασμένη με πολλαπλές πρωτοβουλίες, αφού, κακά τα ψέματα, μόνο οι νέες γενιές μπορούν να ξεφεύγουν με ευκολία από τις συνήθειες, τις αγκυλώσεις και τις προκαταλήψεις που διακατέχουν εμάς τους ενήλικες. Πάντως οι προτροπές που κάνουν οι μαθητές της Ρόδου, και όχι μόνο, προς «τους πολίτες να ασχοληθούν πραγματικά με την προστασία του περιβάλλοντος», πρέπει να «πιάσουν τόπο», γιατί τα περιθώρια στενεύουν.







Μια συνηθισμένη εικόνα:

Τμήματα της λιθόσφαιρας της υδρόσφαιρας και της ατμόσφαιρας σε ένα πλάνο







Η αντιμετώπιση της καταστροφής του περιβάλλοντος έχει διττό χαρακτήρα: Αφ’ ενός πρέπει σαν καταναλωτές να μειώσουμε την ασυλλόγιστη σπάταλη των πόρων που μας παρέχει ο στοργικός μας πλανήτης. Αφ’ ετέρου πρέπει να εφευρίσκουμε διαρκώς παραγωγικές διαδικασίες που να μειώνουν την σπατάλη των μη ανανεώσιμων πόρων και την επιβάρυνση του περιβάλλοντος με εκλύσεις θερμότητας και ρύπων, με απώτερο σκοπό την ΑΕΙΦΟΡΙΑ, την συνέχιση δηλαδή της ευημερίας και της ανάπτυξης μας με την αποκλειστική χρήση ανανεώσιμων πόρων (ενέργειας και υλικών).



Εμείς οι καθημερινοί άνθρωποι αφ’ ενός σαν καταναλωτές που έχουν την ευθύνη για την ασυλλόγιστη σπατάλη, πρέπει να φροντίσουμε να εξοικονομήσουμε τους πόρους, και αφ’ ετέρου σαν πολίτες που θεωρητικά τουλάχιστον ελέγχουν τους πολιτικούς, πρέπει να προωθήσουμε ψηφίζοντας τις πολιτικές εκείνες που προάγουν την χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και την ανακύκλωση των υλικών.

Επειδή έχουμε συνηθίσει σε ένα ενεργειοβόρο και υλικοβόρο τρόπο διαβίωσης, είναι πολύ δύσκολο να επιστρέψουμε σε τρόπους ζωής που θα περιόριζαν σε ουσιαστικό βαθμό τα καταναλωτικά μας πρότυπα. Αυτό που είναι εφικτό είναι η χρήση ανανεώσιμων πόρων (ενέργειας και υλικών) που να έχουν την ιδιότητα να μην επιβαρύνουν με ρύπους τον πλανήτη. Πρέπει πάντως και με τους δυο τρόπους να μειώσουμε την επιβάρυνση του περιβάλλοντος πριν η κατάσταση γίνει μη αναστρέψιμη.



Όπως συμβαίνει πάντα, προκύπτει και εδώ ως πρόσκομμα η σχέση πολίτη - πολιτικού και το ερώτημα του κατά πόσον τα πολιτικά συνθήματα που προβάλλονται από τις διάφορες πολιτικές παρατάξεις είναι μεστά ή κενά περιεχομένου. Δυστυχώς στην χώρα μας κατά κανόνα συμβαίνει πάντα το δεύτερο. Ιδικά όσον αφορά το περιβάλλον τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα έχουν εντάξει στο πρόγραμμα τους, έτσι για τα μάτια του κόσμου, και κάποια περιβαλλοντικά συνθήματα. Ενώ τα περιβαλλοντικά κόμματα περνάνε τις γνωστές παιδικές αρρώστιες των νεοπαγών κομμάτων.

Επειδή ασχολήθηκα προσωπικά με το θέμα των φωτοβολταϊκών για την χρήση ηλιακής ενέργειας, γνωρίζω από πρώτο χέρι πόσο παχιά ήταν τα λόγια και οι υποσχέσεις της παρούσας κυβέρνησης (όχι ότι οι προηγούμενες ήταν καλύτερες), όσον αφορά το ζήτημα των φωτοβολταϊκών. Παρακινήθηκαν εκατοντάδες μεγάλοι και χιλιάδες μικροί επενδυτές να ξοδέψουν πολύ μεγάλα ποσά και να παρουσιάσουν μελέτες κάνοντας αιτήσεις για συγκεκριμένες εγκαταστάσεις, από αυτές δεν προχώρησαν παρά ελάχιστες. Γιατί;; Μην βάλει ο νους σας ότι κάποιοι πετρελαιάδες στάθηκαν εμπόδιο! Όχι! Απλούστατα εμπόδιο στάθηκε η πάντα ατελέσφορη, ανίκανη και αθλία καρεκλοκενταυρική γραφειοκρατία μας, αλλά και οι ανίκανοι πολιτικοί που μας κυβερνούν, αυτά τα υποκείμενα που, όταν δεν υβρίζουν, άλλο τίποτα δεν κάνουν παρά να αυτοθαυμάζονται και να αλληλοσυγχαίρονται.



Όλα αυτά προκαλούν ακόμα μεγαλύτερη θλίψη αν σκεφτεί κάποιος ότι η χώρα μας στο θέμα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας πλεονεκτεί σε σχέση με άλλες από άποψη:

• Ηλιοφάνειας για ηλιακή ενέργεια

• Ισχυρών ανέμων για αιολική ενέργεια

• Εδάφους με ορεινό ανάγλυφο και έντονες υψομετρικές διαφορές που επιτρέπουν την δημιουργία υδάτινων ταμιευτήρων που μπορεί να είναι και ταμιευτήρες υδροηλεκτρικής ενέργειας.

• Μεγάλου μήκους ακτών για την χρήση ηλεκτρογεννητριών θαλασσίου κυματισμού.



Ας ασχοληθούμε λίγο με τις δυνατότητες που παρέχονται και από άλλες πηγές ενέργειας για να διώξουμε τα ζοφερά και καταθλιπτικά συναισθήματα που προκαλεί η αναφορά στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα.



Η απόκτηση ενέργειας από ενεργειακά φυτά, που αρχικά θεωρήθηκε ότι θα αποτελούσε πανάκεια για την λύση του ενεργειακού προβλήματος είχε δραματικές επιπτώσεις στο πρόβλημα επισιτισμού στον Τρίτο Κόσμο. Εκτάσεις που πριν καλλιεργούνταν για την παραγωγή τροφίμων (ρύζι κλπ…) εκχωρήθηκαν για την καλλιέργεια ενεργειακών φυτών με συνέπεια την έλλειψη και την ραγδαία άνοδο των τιμών του ρυζιού και άλλων τροφίμων, με αποτέλεσμα την επιδείνωση του λιμού σε πολλες τριτοκοσμικές χώρες. Οι κάτοικοι του Τρίτου Κόσμου στερούνται τρόφιμα, για να καταναλώνουν καύσιμα που μολύνουν τον πλανήτη οι κάτοικοι του Ανεπτυγμένου.

Αυτό σε συνδυασμό με την επιβολή μονοπωλίου γενετικά μεταλλαγμένων σπόρων (MONSANTO κλπ...) και την παρεμπόδιση της εξαγωγής των γεωργικών τους προϊόντων λόγω του ότι δεν μπορούν να ανταγωνισθούν τα εγχώρια προϊόντα των αναπτυγμένων χωρών εξ αιτίας των επιδοτήσεων που δίνονται γι’ αυτά, καθιστά την κατάσταση στις υπανάπτυκτες χώρες αδιέξοδη σε βαθμό εκρηκτικότητας.

Ένας άλλος λόγος για την γενική έλλειψη τροφίμων στον πλανήτη είναι η μετατροπή φυτικών πρωτεϊνών σε ζωικές, η εκτροφή δηλαδή ζώων για το κρέας τους με ανάλωση τεραστίων ποσοτήτων φυτικής τροφής (για να παραχθεί ένα κιλό κρέας πρέπει να αναλωθούν περίπου 100 κιλά φυτικές τροφές). Εξ αιτίας αυτής της σχέσης του 1 προς 100 για την παραγωγή κρέατος, υποφέρουν κυρίως οι πενόμενοι πληθυσμοί του τρίτου κόσμου που θα μπορούσαν άνετα να τραφούν με τις φυτικές τροφές που θα περίσσευαν, αυτό θα εξάλειφε το πρόβλημα της πείνας από τον πλανήτη. Όσοι είναι φυτοφάγοι κάνουν καλό στην υγεία τους αλλά και στην ανθρωπότητα..



Η πυρηνική ενέργεια έχει από πολλες χώρες επανέλθει στο προσκήνιο σαν μια ρεαλιστική λύση του ενεργειακού προβλήματος. Αυτοί που προτείνουν την πυρηνική ενέργεια παραγνωρίζουν το γεγονός ότι η πυρηνική ενέργεια:

1. Δεν είναι «καθαρή», αφού προκαλεί θερμική επιβάρυνση στα ύδατα του περιβάλλοντος, ενώ διαφεύγουν και τα ραδιενεργά ισότοπα των ευγενών αερίων που παράγονται στους αντιδραστήρες.

2. Δημιουργεί προβλήματα αποθήκευσης των καταλοίπων, πολλά από τα οποία έχουν χρόνο υποδιπλασιασμού (ημιζωής, όπως αστόχως λέγεται) εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια.

3. Εμπεριέχει πάντα τον κίνδυνο καταστροφής τύπου Τσερνομπίλ ή και χειρότερης.

Το γεγονός ότι χώρες χωρίς τεχνολογική παράδοση αρχίζουν να επενδύουν σε εφαρμογές πυρηνικής ενέργειας ή αναλαμβάνουν την φύλαξη πυρηνικών καταλοίπων, καθιστά το πρόβλημα ακόμα χειρότερο.



Όμως υπάρχουν και νέες τεχνολογίες που υπόσχονται πολλά. Μια από αυτές είναι η αυτοκίνηση με την χρήση υδρογόνου. Η εξώθερμη αντίδραση της καύσης του υδρογόνου με το οξυγόνο με παραγωγή νερού είναι γνωστή από πολύ παλιά. Αυτό που καθιστούσε ανέφικτη την χρήση υδρογόνου ήταν η επικινδυνότητα της αποθήκευσης και της διακίνησης, τού πολύ εκρηκτικού υδρογόνου. Φαίνεται ότι αυτό το πρόβλημα έχει λυθεί με την χρήση δοχείων που περιέχουν υδρογόνο δεσμευμένο σε μεταλλικό κρυσταλλικό πλέγμα, που δεν μπορεί να εκραγεί. Επίσης το υδρογόνο θα παράγεται και θα αναλώνεται αμέσως σε μικρές σχετικά ποσότητες από τους ιδίους τους καταναλωτές – κινητήρες έτσι ώστε να μην υπάρχουν προβλήματα αποθήκευσης και διακίνησης μεγάλων ποσοτήτων. Το υδρογόνο μπορεί να παραχθεί με ηλεκτρόλυση του νερού, η ηλεκτρική ενέργεια που χρειάζεται για την αντίδραση αυτή θα παρέχεται από φωτοβολταϊκά ή ανεμογεννήτριες. Η συσσώρευση του υδρογόνου με τον τρόπο που προαναφέρθηκε σε δοχεία που περιέχουν μεταλλικούς κρυστάλλους, στους οποίους είναι δεσμευμένο και αδρανές, δηλαδή ακίνδυνο, φαίνεται να αποτελεί μια πολύ καλή εναλλακτική μορφή συσσωρευτή, δεδομένου ότι οι γνωστές βαριές μπαταριές εκτός του ότι είναι πολυδάπανες και βραχύβιες μολύνουν και το περιβάλλον.



Κλείνω αυτό το άρθρο με μια κάπως ανορθόδοξη παρατήρηση, συνδέοντας το πρόβλημα της καταστροφής του περιβάλλοντος με την παρούσα οικονομική κρίση.

Μια μείωση της παραγωγής προϊόντων κατά 30% συνεπάγεται και μια περίπου αντίστοιχη μείωση των ρύπων κατά 30% λόγω μείωσης της παράγωγης και κατά 30% λόγω μεταφοράς λιγότερων προϊόντων. Γράφω περίπου επειδή η σχέση δεν είναι γραμμική. Οι βιομήχανοι, όπως υποβαθμίζουν την εργασία και μειώνουν την αμοιβή της, έτσι θα υποβαθμίσουν και την τήρηση κανόνων περιορισμού των ρύπων (φίλτρα κλπ...) για να μειώσουν το κόστος παραγωγής. Πάντως θα υπάρξει μια σημαντική μείωση των ρύπων και κατά συνέπεια μια ανακούφιση της σκληρά δοκιμαζόμενης βιόσφαιρας. Ουδέν κακόν αμιγές καλού.



Σημειώσεις:

1. Ο Όρος Βιόσφαιρα επινοήθηκε από τον γεωλόγο Eduard Suess το 1875, και ορίστηκε ως: Η περιοχή στην επιφάνεια της Γης όπου ενδιαιτάται η ζωή. Κάποιοι συγγραφείς προτείνουν τον όρο Οικόσφαιρα που συμπεριλαμβάνει έμβιους και άβιους παράγοντες στην στοιβάδα που εμφανίζεται ζωή.

2. Δες Wikipedia στο λήμμα Biosphere. Δες και το λήμμα Gaia hypothesis που αναπτύσσονται οι απόψεις των James Lovelock και Lynn Margulis για την Γη ως ζωντανό οργανισμό



Γιάννης Αλεξάκης

Εκηβόλος









1. Γιάννης Αλεξάκης

23 October 2009 • 11:58 am

61.

ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΒΕΤΟΙ ΕΧΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ

Το άρθρο αυτό γράφτηκε με αφορμή την συζήτηση στην εκπομπή «Ανιχνεύσεις» για τους Καλάσας.

Οι ορεινές περιοχές διασώζουν τους πληθυσμούς και τους πολιτισμούς που φιλοξενούν. («Το καλό βουνό προστάτης…», όπως λέει ένα παλιό καλό τραγούδι). Έτσι όχι μόνο οι Καλάσας (Καλάς), αλλά και άλλοι πληθυσμοί, των ορεινών περιοχών της Ασίας, απόγονοι των ελληνικών κρατών της Βακτριανής διατηρούν πολλά από τα ελληνικά εθνοτικά τους στοιχεία. Οι Παστούν ισχυρίζονται ότι έχουν ελληνικές ρίζες. Όμως αυτό δεν συνέβη μόνο στις ορεινές περιοχές της Ασίας, συνέβη και στην ορεινή Ευρώπη! Στις Άλπεις! Στην Ελβετία!

Η Ελβετία θεωρείται ο παράδεισος για το μαύρο χρήμα. Αυτό όμως είναι ένα μεγάλο ψέμα! Για να τοποθετήσεις ένα ποσό χρημάτων που δεν είναι ευτελές στις ελβετικές τράπεζες, πρέπει να δώσεις έγγραφα στοιχεία για την προέλευση του, να δηλώσεις δηλαδή το «πόθεν έσχες»! Σαν καταθέτης όμως προστατεύεσαι με ένα αυστηρά τηρούμενο απόρρητο.

Πόσοι γνωρίζουν ότι η Ελβετία είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που σε μεγάλο βαθμό εφαρμόζει το πολιτικό σύστημα της Άμεσης Δημοκρατίας;;

Αυτό έχουν κάθε λόγο να το αποσιωπούν και να μην το αναφέρουν τα φερέφωνα των Κρομγουελικών-Ιακωβίνικων (1) αντιπροσωπευτικών κοινοβουλευτικών «δημοκρατιών» και των κάθε είδους αυταρχικών καθεστώτων κομμουνιστικού ή φασιστικού τύπου!

Οι Ελβετοί μη θέλοντας να αναμιχτούν στην σύγκρουση των «δημοκρατιών» και των καθεστώτων αυτών δήλωσαν ουδετερότητα και ήταν αυστηρά ουδέτεροι, αν και οι Ναζί μεταξύ άλλων βομβάρδισαν τον σιδηροδρομικό σταθμό της Λουκέρνης. Πάντως στην διάρκεια του πολέμου οι ελβετοί κατέρριψαν 144 γερμανικά αεροπλάνα! Α δεν χαρίζουν κάστανα! Είναι δια βίου στρατιώτες (υπηρετούν 24 χρόνια) όπως στην Αθήνα και την Σπάρτη! Και παράγουν και τα όπλα τους! Όλα τους τα όπλα, ακόμα και αεροπλάνα! Ακριβώς για να μην αναγκαστούν ποτέ να χαρίζουν κάστανα και να τρώνε καρπαζιές!

Η Ελβετία είναι η χώρα με το υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα (μετά το Μπρουνέι που κάθε πολίτης του είναι ιδιοκτήτης πετρελαιοπηγών).

Η Ελβετία δεν έχει κάποιες ιδιαίτερες πλουτοπαραγωγικές πηγές, είναι μια ορεινή χώρα στο κέντρο της Ευρώπης, όλη η επικράτεια της Ελβετίας βρίσκεται στις Άλπεις. Η ΜΟΝΗ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΛΟΥΤΟΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΤΗΣ : Η σε μεγάλο βαθμό άμεση δημοκρατία που με συχνά δημοψηφίσματα και άλλους αμεσοδημοκρατικούς θεσμούς αποτρέπει και εμποδίζει την ανάπτυξη της διαφθοράς και ευνοεί την ευμάρεια όλων των πολιτών της χώρας.

Το πολίτευμα της Ελβετίας έχει μια παράδοση συνεχούς εφαρμογής και βελτίωσης επτακοσίων χρόνων, οι καταβολές του όμως και οι ρίζες του όπως και οι ρίζες των ίδιων των ελβετών πάνε πολύ μακριά… ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ!

Παραθέτω μερικές ιστορικές αποδείξεις:

1. Ο Ιούλιος Καίσαρας αναφέρει στα απομνημονεύματα του (De bello Gallico), ότι πάνω στις Άλπεις συγκρούστηκε με ελληνικές φυλές.

2. Στην ρωμαϊκή ιστορία αναφέρεται ότι ο Αννίβας για να φτάσει στην Ρώμη (Hannibal ante Portae Romae – ο Αννίβας μπροστά στις πύλες της Ρώμης) πέρασε (οδηγώντας και ελέφαντες) πάνω από τις Άλπεις τις επονομαζόμενες ελληνικές – Graecae Alpae appellabantur.

3. Η ιστορία των ίδιων των ελβετών αναφέρει ότι στους διαφόρους πολέμους που εμπλεκόταν οι έλληνες (ομηρικούς, περσικούς, κλπ) στέλνονταν εκστρατευτικά σώματα για να βοηθήσουν τους έλληνες. Αυτό δεν θα γινόταν αν δεν είχαν συνείδηση ελληνική, ότι είναι δηλαδή έλληνες, αφού ως γνωστόν όλες οι ελληνικές φυλές θεωρούσαν καθήκον τους να συμμετάσχουν στους πολέμους αυτούς.

4. Κατά την περίοδο της ρωμαϊκής κυριαρχίας δεν υπήρχε ρωμαϊκός στρατός κατοχής στην Ελβετία, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Ως γνωστόν η Ρώμη από σεβασμό στους έλληνες για την συμβολή τους στον πολιτισμό που οι ρωμαίοι κληρονομήσαν, δεν ήθελαν να θεωρείται η Ελλάδα χώρα υπό κατοχή και δεν είχαν στρατό όπως είχαν στις περιοχές των βαρβάρων.

5. Οι ελβετοί στην σύγχρονη εποχή ήταν οι πιο διαπρύσιοι φιλέλληνες. Ήταν από τους πρώτους που έστειλαν βοήθεια, και (κατά την αρχαία τους παράδοση), πολεμιστές στους αγωνιζομένους για την ανεξαρτησία από τον οθωμανικό ζυγό έλληνες. Μόλις απελευθερώθηκε η Ελλάδα έστειλαν οικονομική βοήθεια, ίδρυσαν και λειτούργησαν σχολεία, έστειλαν διοικητές, έπαρχους και βοήθησαν στην στελέχωση του άρτι δημιουργημένου κράτους. Οι σχέσεις του Καποδίστρια με τους ελβετούς ήταν στενές, ο ίδιος είχε συμβάλλει στην δημιουργία του συντάγματος τους και του καντονιακού ομοσπονδιακού τους συστήματος με προσωπικά του προσχέδια και προτάσεις. Το σύνταγμα του Καποδίστρια (για την Ελλάδα) είχε ελβετικά πρότυπα δεδομένου ότι αυτός είχε σχεδιάσει και το ελβετικό. Τέλος τις περίφημες πατάτες ο Καποδίστριας τις προμηθεύτηκε από τους ελβετούς(2).

Στην υποσημείωση (3) παραθέτω σχετικό άρθρο του Ιωάννη Παρίση υποστράτηγου ε.α., διδάκτορα Πολιτικής Επιστήμης/Διεθνών Σχέσεων, που δημοσιεύθηκε σε σχέση με σχετικό θέμα στην εκπομπή της ΕΡΤ3 «Ανιχνεύσεις» και που δείχνει πόσο απόν είναι το κράτος της σύγχρονης Γρεκυλίας από ότι αφορά την Ελλάδα.

6. Πολλά τοπωνύμια στην Ελβετία έχουν σαφώς ελληνική προέλευση, όπως τα τοπωνύμια Hur (Χώρα), Euthal (Ευθαλής, περιοχή που η φύση θάλλει, που έχει καλή βλάστηση, από εκεί και το γυναικείο όνομα Ευθαλία, για όσους θυμούνται τις γελοιογραφίες Ζαχαρία και της υπερτροφικής συζύγου του, στον παλιό «Θησαυρό» ), Basil (Βασιλεία) κ. α.. Η λέξη Ζυρίχη είναι πιθανότατα αντίστοιχη της Τύρου.

Έχουν γιορτές και παραδόσεις που προέρχονται όπως οι δικές μας από τις αρχαίες ελληνικές, όπως τα κάλαντα, οι καλικάντζαροι, οι αποκριές κ.α. Έχουν μάλιστα και μια γιορτή που λέγεται Στρίγγλες! Τα σχόλια περιττεύουν.

Όταν έγιναν χριστιανοί (το ήπιαν και αυτοί το πικρό αυτό ποτήρι), το ένα τρίτο των αγίων τους είχαν ονόματα ελληνικά σε αντίθεση με τους αγίους των γάλλων, των γερμανών, των ιταλών και των άλλων ευρωπαίων.



Αυτά όσον αφορά πληθυσμούς σε Ασία και Ευρώπη που ισχυρίζονται ότι έχουν ελληνική καταγωγή.

Τι κάνει όμως το σύγχρονο γρεκυλικό παπαδοκρατούμενο κράτος;;;

Κάνει ότι του υπαγορεύουν οι παπάδες του! Ονειρεύεται την Σιών και μειοδοτεί!!!

«Χόρευε νυν και αγάλλου Σιών! Και συ Ιερουσαλήμ…»!!!

Εκηβόλος

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

(1) Κρομγουελικών-Ιακωβίνικων: Ο Κρόμγουελ εισήγαγε τον κοινοβουλευτισμό στην Αγγλία σώζοντας έτσι τον βασιλικό θρόνο που μέχρι τότε κυβερνούσε ελέω θεού. Οι Ιακωβίνοι πρωτοστάτησαν στην δημιουργία του γαλλικού κοινοβουλευτισμού.

(2) Για όσους δεν γνωρίζουν: Οι πατάτες όπως και οι τομάτες και το καλαμπόκι ήρθαν στην Ευρώπη από την Αμερική που τις καλλιεργούσαν οι αυτόχθονες φυλές. Λέγεται ότι ο Καποδίστριας για να κάνει τους έλληνες να καταναλώνουν πατάτες έβαλε σε μια αποθήκη τις πατάτες που έφερε από την Ελβετία και έβαλε φρουρούς τάχα να τις φυλάνε. Στους φρουρούς όμως είχε δώσει διαταγές όταν βλέπουν τον κόσμο να έρχεται για να τις κλέψει να κάνουν τα στραβά μάτια.

(3) Άρθρο του υποστρατήγου εα Ιωάννη Παρίση:

ΕΛΒΕΤΙΑ ΚΑΙ ΡΩΣΙΑ ΤΙΜΗΣΑΝ ΤΟΝ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

Στις 21 Σεπτεμβρίου 2009, πραγματοποιήθηκαν στη Λωζάννη της Ελβετίας, τα αποκαλυπτήρια προτομής του Ιωάννη Καποδίστρια, παρουσία των Υπουργών Εξωτερικών της Ελβετίας Micheline Calmy-Rey και της Ρωσίας Sergey Lavrov, του Δημάρχου της Λωζάννης και του ελληνικής καταγωγής Προέδρου της τοπικής βουλής του καντονίου Vaud, πρωτεύουσα του οποίου είναι η Λωζάννη, Pascal Broulis.

Η ορειχάλκινη προτομή, που είναι έργο του Ρώσου γλύπτη Vladimir Surovtsev, τοποθετήθηκε στη Λωζάννη «ως ένδειξη τιμής στον πρώτο Επίτιμο Δημότη της πόλης».

Επρόκειτο για μια πράξη που έγινε από κοινού από τη Ρωσία και την πόλη της Λωζάννης, τα δε αποκαλυπτήρια συνέπεσαν με την επίσημη επίσκεψη στην Ελβετία του Ρώσου Προέδρου Dmitri Medvedev .

Κατά την τελετή έγιναν αναφορές στη ελληνική καταγωγή του Καποδίστρια, το έργο και την προσφορά του στην Ελβετία και την μετέπειτα θητεία του ως πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας.

(Δεν αναφέρθηκε παρουσία κάποιου Έλληνα επισήμου, είτε από την Πρεσβεία μας στη Βέρνη είτε από το Προξενείο μας στη Γενεύη που απέχει λιγότερο από μια ώρα από τη Λωζάννη).

Γιατί τιμούν οι Ελβετοί τον Καποδίστρια;

Ίσως δεν είναι ευρέως γνωστό ότι, στον Καποδίστρια οφείλεται η συγκρότηση και οργάνωση του σύγχρονου κράτους της Ελβετίας. Συγκεκριμένως, το 1813, υπηρετώντας ως διπλωμάτης στη Μόσχα, διορίστηκε από τον Τσάρο εκπρόσωπος της Ρωσίας στην Ελβετία, με σκοπό να συνεισφέρει στην απαλλαγή της από την επιρροή του Ναπολέοντα. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ενότητα, την ανεξαρτησία και την ουδετερότητα της Ελβετίας και συνεισέφερε στο ελβετικό σύνταγμα, που προέβλεπε αυτόνομα κρατίδια (καντόνια) ως μέλη της ελβετικής ομοσπονδίας, με προσωπικά του προσχέδια.

Συμμετείχε στο Συνέδριο της Βιέννης ως μέλος της ρωσικής αντιπροσωπίας και αργότερα εκπρόσωπος της Ρωσίας στη Συνδιάσκεψη των Παρισίων το 1815, όπου πέτυχε την εξουδετέρωση της αυστριακής επιρροής, την ακεραιότητα της Γαλλίας υπό Βουρβόνο μονάρχη καθώς και την διεθνή ουδετερότητα της Ελβετίας. Με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, ενώ ήταν Υπουργός Εξωτερικών του Τσάρου, υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το αξίωμά του το 1822 για να εγκατασταθεί στη Γενεύη της Ελβετίας, όπου έχαιρε υπόληψης για την προσφορά του. Εκεί παρέμεινε μέχρι το 1828 που ανέλαβε Κυβερνήτης του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους.

Αξίζει να σημειώσουμε επιγραμματικά, ότι ο Καποδίστριας ανέπτυξε αξιόλογη ευρωπαϊκή πολιτική η οποία συνίσταται: στην ύφεση και τον σταδιακό αφοπλισμό, την κατάργηση του δουλεμπορίου, την εξάλειψη της πειρατείας, την εδραίωση στο ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα ουδέτερων πολιτειακών ομοσπονδιών, την κατάλυση των κλειστών ιμπεριαλιστικών συνασπισμών, τη δημόσια καταδίκη της αρχής των επεμβάσεων σε ξένες πολιτικές υποθέσεις, την καθιέρωση ενός υπερεθνικού οργανισμού με τη συμμετοχή όλων των κρατών χωρίς διακρίσεις, την υιοθέτηση του θεσμού της διαιτησίας ως μέσου επίλυσης των διεθνών διαφορών, την θέσπιση των συνταγματικών θεσμών και την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την βαθμιαία ανεξαρτητοποίηση των αποικιών.

Καταλαβαίνει κανείς πόσο μπροστά ήταν από την εποχή του και γιατί οι μεγάλοι της Ευρώπης φρόντισαν ώστε ο Τσάρος να τον απομακρύνει από θέση που κατείχε. Αλλά επίσης και τι έχασε η Ελλάδα δολοφονώντας τον.

Δρ. Ιωάννης Παρίσης

Υποστράτηγος ε.α.

Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης/Διεθνών Σχέσεων

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΕΚΗΒΟΛΟΥ:

Αναρωτιέστε Στρατηγέ μου αν «αναφέρθηκε παρουσία κάποιου Έλληνα επισήμου, είτε από την Πρεσβεία μας στη Βέρνη είτε από το Προξενείο μας στη Γενεύη που απέχει λιγότερο από μια ώρα από τη Λοζάννη».



Μα τι λέτε τώρα; Θα μπορούσε να υποθέσει κάποιος ότι η τότε προϊσταμένη τους υπουργός κυρία Μπακογιάννη είχε άλλες προτεραιότητες όπως:

Το να φυγαδεύσει τον Χριστοφοράκο, παρέχοντας του διπλωματικό διαβατήριο, αφού του είχε απαγορευθεί, με διάταξη του Εισαγγελέα του Άρειου Πάγου κ. Σανιδά, η έξοδος απο την χώρα.

Όπως και το να φέρει στο προσκήνιο της ελληνικής πολιτικής ζωής το σύστημα του κράτους των «οικογενειών» της Κρήτης!

Εκηβόλος (Γιάννης Αλεξάκης).





Ανιχνεύσεις

Νέα φαντασιακή θέσμιση της ελληνικής κοινωνίας

Είναι νομίζουμε η κατάλληλη στιγμή να μιλήσουμε για την αναγκαιότητα μιας νέας φαντασιακής θέσμισης (θέσπισης) της ελληνικής κοινωνίας. Ουσιαστικά επαναφέρουμε το θέμα της εκπομπής της 11ης Νοεμβρίου η οποία δεν πραγματοποιήθηκε λόγω απεργιακής κινητοποίησης.

Το βιβλίο του κ. Νόττα “από το βωμό και τον άμβωνα στην οθόνη” θα αποτελέσει την αφορμή για το θέμα της εκπομπής. Το βασικό μας ερώτημα είναι αν υπάρχει απόλυτη γνώση της αλήθειας και αν οι κοινωνίες μπορούν να ζήσουν χωρίς ένα φαντασιακό μέρος που θα αναπαράγει τους όρους ύπαρξής τους. Αν χρειάζεται η παρηγορία τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο, αν χρειάζονται οι μύθοι που αναπαράγουν τις αρχές και τις αξίες μιας κοινωνίας, αν μπορεί ένα σύνολο ανθρώπων να ξεφύγει από τη ζωώδη κατάστασή του χωρίς όραμα, χωρίς μεταφυσική αναζήτηση, χωρίς φιλοσοφικό στοχασμό, χωρίς επιστημονική γνώση. Και αν όλα αυτά είναι απαραίτητα, τότε στη σημερινή συγκυρία, πως μπορούμε να τα συνθέσουμε, πως από όλα αυτά μπορούμε να εξάγουμε ένα σύστημα αναφοράς, εύπλαστο και όχι απόλυτο και δογματικό που να διαμορφώνει και να επηρεάζει τις σχέσεις μας ως κοινωνικών όντων και να καθορίζει την καθημερινή μας παραμυθία μέσα από την εργασία, τη σχόλη, την εορτή, τη χαρά και το θάνατο.

Και αν όλα αυτά είναι σήμερα ζητούμενα τότε που βρίσκονται οι άνθρωποι, οι λεγόμενοι και διανοούμενοι; Εξέλιπαν ή κρύβονται;

Γιατί δεν έχουν δημόσιο λόγο; Δεν τους αφήνουν; Γιατί παλαιότερα τους άφηναν; Μήπως λίγο πολύ στερέψαμε ως κοινωνία και αυτές που βλέπουμε είναι πάνω κάτω οι δυνατότητές μας;

Διανοούμενος δεν είναι αυτός που διαβάζει και κάθεται κλεισμένος στο σπίτι του αλλά ο άνθρωπος που έχει επίγνωση των κοινωνικών του υποχρεώσεων και αναζητά μέσα και από τη μελέτη την αλήθεια.

Όταν οι κοινωνίες βρίσκονται σε κρίση, η διανόησή τους θα συλλάβει πρώτη τα μηνύματα και οι πρωτοποριακές ομάδες θα αρχίσουν να τα υλοποιούν. Σήμερα που βρίσκονται όλοι αυτοί;

Γράψτε μας την άποψή σας

1. Γιάννης Αλεξάκης

26 November 2009 • 3:58 am

123.

Επειδή δεν έχω διαβάσει το βιβλίο του κ. Νόττα θα αναφερθώ μόνο στο ντοκιμαντέρ.

Το ντοκιμαντέρ του αρχιμανδρίτη Τύχωνος είναι ένα δείγμα της εξαίρετης κινηματογραφικής παράδοσης που υπάρχει στην Ρωσία. Από όσες εικόνες και παραστάσεις για την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Βυζάντιο) έχω δει, καμία δεν έχει την κομψότητα αυτής της κινηματογραφικής παρουσίασης. Θα έλεγα ότι χρησιμοποιούνται εικόνες και στοιχεία που μόνο στην κλασσική ελληνική αρχαιότητα θα μπορούσαν να αναχθούν. Δείχνει βεβαία και προβάλλει τα πράγματα από την ρωσική-σλαβική σκοπιά και υπηρετεί την άποψη ότι συνεχιστής της βυζαντινής αυτοκρατορίας μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους τούρκους είναι η Ρωσία. Προσπαθεί να δικαιολογήσει τις σλαβικές επιδρομές ως αποτέλεσμα της δημιουργίας εθνικιστικών κινημάτων και της προσπάθειας του ελληνικού εθνικισμού να επιβληθεί στις υπόλοιπες εθνότητες. Θεώρει ότι η ανάφλεξη των εθνικιστικών κινημάτων μέσα στο Βυζάντιο υποδαυλίστηκε από την «κακή» Δύση. Φτάνει μάλιστα και στο απόγειο του επιχειρηματολογικού μετεωρισμού ισχυριζόμενο ότι για τον λόγο αυτόν εφευρέθηκε η Αναγέννηση που αναβίβασε για τον σκοπό αυτόν τους αρχαίους Έλληνες σε τέτοια περίοπτη θέση, ώστε να προξενήσει ηγεμονικές τάσεις σε αυτούς που θεωρούσαν εαυτούς απογόνους τους (πρόσεξε σχετικό σχόλιο για τον Γεώργιο Γεμιστό (Πλήθωνα)).

Μιλάει επίσης για μια ενορχηστρωμένη κατασυκοφάντηση από την Δύση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ως ενός διεφθαρμένου κράτους, στην συνεχεία όμως το ίδιο το ντοκιμαντέρ αναφέρει συγκεκριμένες περιπτώσεις διαφθοράς τιμαριωτικού τύπου, που δείχνει σαφώς ότι οι ολιγάρχες της εποχής ήταν αυτοί που συνέβαλαν αποφασιστικά στην κατάλυση της αυτοκρατορίας, το ντοκιμαντέρ φροντίζει μάλιστα επιμελώς να μην κάνει καμία αναφορά στην συμβολή του κλήρου σ’ αυτήν την κατάλυση.

Μας δίνει πάντως μια εικόνα για το μέγεθος και την ποιότητα του πλούτου που καταληστεύτηκε από την Δύση μετά την πρώτη Άλωση. Εντυπωσιακό είναι ότι το πιστωτικό σύστημα της Δύσης και των Εβραίων δημιουργήθηκαν με τον κλεμμένο πλούτο του βυζάντιου. Για τους ρώσους / σλάβους ισχυρίζεται ότι αυτό που πήραν από το βυζάντιο δεν ήταν ο υλικός πλούτος αλλά ο θεός των βυζαντινών.

Υ.Γ.

Το ντοκιμαντέρ προτείνει και ένα όραμα γεννημένο από το φαντασιακό της κοινωνίας (συλλογικότητας) που εκπροσωπεί ο δημιουργός του: Την ίδρυση ενός πανορθόδοξου πολυεθνικού αυτοκρατορικού κράτους, εξυπακούεται μοναρχικού τύπου υπό την ηγεσία της Ρωσίας.

Κάτι που πρέπει να τονισθεί είναι ότι πουθενά μα πουθενά δεν γίνεται αναφορά σε κανενός είδους δημοκρατικό θεσμό. Πως άλλωστε θα ήταν αυτό δυνατό όταν ο λόγος γίνεται για το βυζάντιο και αυτός που τον κάνει είναι ένας εκπρόσωπος του ιερατείου; ένας δούλος του θεού και κατά συνέπεια πιστός οπαδός της «ελέω θεού μοναρχίας»;;;

Γιάννης Αλεξάκης

1. Εξαρχείου

26 November 2009 • 7:29 pm

146.

Νικόλαος

αγαπητέ,

aspicίως κακόηθες

το 142. σου!

Να ανακαλέσεις πάραυτα

γιατί ο

Γιάννης Αλεξάκης στο 123. του, μάς κατέθεσε μιάν υποδειγματική κριτική προσέγγιση της ταινίας, και οι πενηνταπέντε πρώτες λέξεις του μάλιστα είναι εγκωμιαστικές! Αυτό βέβαια είναι σοβαρή ενασχόληση με την ταινία, την οποία

“…στην Ρωσία δέν παίρνει κανείς στα σοβαρά…”΄

εσύ τώρα τί θέλεις να μας πείς διά της πλαγίας΄

πως ο Γιάννης Αλεξάκης είναι ασόβαρος;

Πως πρέπει να καταλάβουμε αυτά που θέλεις εσύ, κι όχι αυτά που καταλάβαμε μόνοι μας, διαβάζοντάς τον;

Κρίση υστερίας σε κατέλαβε;

Μήπως έχετε συναντηθεί με τον Τύχωνα και δέν σου φέρθηκε όπως θά ΄θελες;

Εν πάση περιπτώσει

κοίτα να κάνεις απευαισθητοποίηση!

Υγίαινε

αδελφέ μου,

Υγίαινε!

ΥΓ “έχει δίκιο ο Γιάννης”΄ λόγος σε ρόλο φερετζέ΄

μου θύμισες εκείνον τον Μάξιμος:

“θαυμάσια τα λέτε”, μας… πλέρωσε, γιά να… ψωνίσει μιάν “εκστρατεία των πέντε” κατά του Ράμφου΄ ντροπή.





1. Νικόλαος (άδικα κατηγορούμενος)

26 November 2009 • 8:23 pm

153.

Εξαρχείου, ο Γιάννης Αλεξάκης μίλησε για την καλλιτεχνική ποιότητα της ταινίας Ως προς το περιεχόμενο και ο ίδιος ομολογεί ότι π.χ. στην ταινία δεν υπάρχει ούτε ίχνος αναφοράς στην δημοκρατική παράδοση του Βυζαντίου. Η ταινία παρότι που ενδεχομένως έχει και κάποια σοβαρά ιστορικά στοιχεία (αν δεν θα είχε καθόλου – ποιος θα την έβλεπε)– παρόλα αυτά όπως είπα — είναι προϊόν της ρώσικης ιδεολογικής, προπαγάνδας προσαρμοσμένης στην σημερινή κατάσταση στην Ρωσία – και ακριβώς για αυτό το λόγο δεν την παίρνει κανείς στα σοβαρά στην Ρωσία. (αν θέλεις να το πούμε και αλλιώς – η ταινία είναι προϊόν αυτοθέσμισης της σύγχρονης ρώσικης κοινωνίας, όπου το προϊόν (η ταινία δηλαδή) κουβαλάει και όλες τις παθογένειες της κοινωνίας που δημιουργήθηκε και πολιτικού συστήματος αυτής της κοινωνίας)

Τι σε αγανάκτησε τόσο πολύ – δεν κατάλαβα ..?

Για την πρόταση να έχουμε τον καλεσμένο τον Ράμφο – στα σοβαρά το είπα (το ότι ειρωνεύομαι λίγο την ποιητικά αφαιρεμένη γλώσσα του .. ε πώς να μη το κάνω Εξαρχείου – δεν βλέπεις τι τραβάει ο κ. Σαββίδης όταν έχει καλεσμένο τον κ. Ράμφο..?)



1. Γιάννης Αλεξακης

1 December 2009 • 12:45 pm

392.

Συνέχιση της 123 ανάρτησης μου

«Στον ασβέστη τώρα τους αληθινούς μου Νόμους κλείνω κι’ εμπιστεύομαι»

Οδυσσέας Ελύτης, Άξιον Εστί, προφητικόν ΙΗ΄.

Μη έχοντας ακόμα βρει το βιβλίο για να το διαβάσω συνεχίζω με το ντοκιμαντέρ «Η κατάρρευση της Αυτοκρατορίας. Το Βυζαντινό Μάθημα» περνώντας στην ουσιαστική, στην καθ’ ύλην κριτική μου, που συνειδητά και σκόπιμα δεν έκανα στην πρώτη μου ανάρτηση. Άλλωστε επιμένοντας με το ντοκιμαντέρ δεν ξεφεύγουμε από το θέμα, που είναι η «θέσμιση» μέσω οραμάτων. Παρεμπιπτόντως οφείλω να ευχαριστήσω τον Εξαρχείου για τα σχόλια που κάνει στην 146 ανάρτηση του, πάντως κύριε Νικόλαου (153) στην ταινία δεν υπάρχει ίχνος αναφοράς στην δημοκρατική παράδοση του Βυζαντίου για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπήρχε ούτε ίχνος τέτοιας δημοκρατικής παράδοσης στο Βυζάντιο ενώ υπάρχει ελαχίστη στην προ, κατά και μετά την Σοβιετική Ένωση, Ρωσία, αυτό «ομολογώ» εγώ. Οι Δεκεμβρινιστές και άλλες μικρότερες ομάδες ή μεμονωμένα άτομα είναι οι μόνες αναλαμπές δημοκρατικής συνείδησης στην Ρωσία του τσαρικού αλλά και του σοβιετικού ολοκληρωτισμού, η σημερινή Ρωσία κάνει τα πρώτα της ασταθή και αβέβαια βήματα σε δημοκρατικό καθεστώς. Όμως παρά την έλλειψη δημοκρατίας και ίσως εξαιτίας της ολοκληρωτικής καταπίεσης αναδύθηκε ο ρωμαλέος και πράος ρούσικος ανθρωπισμός με παγκόσμια ακτινοβολία μέσα απο τα βιβλία του Φ. Ντοστογέφσκυ, του Λ. Τολστόι, του Μ. Γκόργκι, του Ν. Γκόγκολ, του Β. Μαγιακόφσκυ, του Μπ. Πάστερνακ, του Α. Σολζενίτσιν και τις παρτιτούρες του Τσαϊκόφσκι, του Μποροντίν, του Ραχμάνινωφ, του Σιοστακόβιτς, του Στραβίνσκι και πολλών άλλων.

Για να μπορέσω να δω ολόκληρο το έργο κατέφυγα στο «Αντίφωνο» (www.antifono.gr). Δείτε εδώ ΟΛΗ την ταινία.

Την έκπληξή μου, προκάλεσε η καινοφανής άποψη που παρατίθεται προς το τέλος της ταινίας, για την «εξαφάνιση» των Ελλήνων. Σας συνιστώ και μόνο για τον λόγο αυτόν να δείτε οπωσδήποτε το προπαγανδιστικό αυτό έργο μέχρι το τέλος. Στο θέμα αυτό επανέρχομαι παρακάτω.

Όσοι υποστηρίζουν ότι το έργο του αρχιμανδρίτη Τύχωνος υπηρετεί οράματα και επιδιώξεις της εξουσιαστικής ομάδας στην Ρωσία έχουν απόλυτο δίκιο. Άλλωστε η ρωσική κινηματογραφία έχει μακρά παράδοση σ’ αυτό, στο να προπαγανδίζει δηλαδή υπέρ των κρατούντων αλλά και των σκοπιμοτήτων που διακατέχουν την ρωσική πολιτική. Θα αναφέρω μόνο δυο παραδείγματα, τα έργα «Ιβάν ο Τρομερός» και «Αλέξανδρος Νιέφσκυ» του Σεργκέι Μ. Αϊζενστάιν.

Για να αναφερθώ σε μια μόνο σκηνή από το καθένα: Στο πρώτο οι καλοξυρισμένοι αυχένες των πριγκίπων, μνηστήρων / υπονομευτών της εξουσίας λες και προκαλούν την καλοακονισμένη σπάθα του αποκεφαλισμού που κινείται με την βούληση του Τσάρου Ιβάν του Τρομερού, προκαλώντας και την δική μας βούληση να αποδεχτεί τις εξοντώσεις αθώων αλλά και πολύτιμων για την χώρα τους ανθρώπων όπως ο στρατηγός Τουχατσέφσκυ απο τον φοβικό Στάλιν, για τον όποιο φτιάχτηκε το συμβολικό αυτό έργο.

Στον «Αλέξανδρο Νιέφσκυ» πάλι, χαρακτηριστική είναι η σκηνή με τους σιδηρόφρακτους Τεύτονες που υποχωρώντας πνίγονται καθώς σπάνε οι πάγοι του ποταμού πάνω απο τον οποίο προσπαθούν να ξεφύγουν. Τελευταία εξαφανίζονται κάτω απ’ τους πάγους τα κράνη, τα τευτονικά κράνη με το χαρακτηριστικό σχήμα που ακόμα και σήμερα φορούν οι στρατιώτες της Γερμανικής Βέρμαχτ. Ο συμβολισμός είναι προφανής, αποσκοπούσε στο να προπαγανδίσει υπέρ του ύστατου αγώνα που έδιναν οι Σοβιετικοί κατά των Ναζί, να πείσει τους θεατές ότι αυτή θα είναι η κατάληξη και της νέας επιδρομής.

Ας δούμε λοιπόν τι λέει η ταινία για την «εξαφάνιση» των ελλήνων.

Κατά την ταινία (αντιγράφω τους υποτίτλους): «Ο λαός έπαψε να θέλει να ζει. Αυτό το τρομερό πάθημα συμβαίνει καμιά φορά στην ιστορία εθνών και πολιτισμών. Έτσι χάθηκαν οι Έλληνες τις αρχαιότητος που κατά τους πρώτους μ.(ετά) Χ.(ριστόν) αιώνες έφτασαν σε μια δεινή δημογραφική κρίση. Οι άνθρωποι δεν ήθελαν να ζουν, δεν ήθελαν να δώσουν συνεχεία στο γένος τους. Οι λιγοστές οικογένειες όταν και όποτε γινόταν, πολύ συχνά δεν έκαναν παιδιά. Τα παιδιά που γεννιόνταν πέθαιναν απο απουσία γονικής μέριμνας».

Η απάντηση σε αυτό είναι ότι:

Η λεγόμενη θρησκεία της «αγάπης», ο Χριστιανισμός (Παυλιανισμό θα τον έλεγα εγώ), ενώ μπήκε ελευθέρα μέσα στην ανεξίθρησκη και ανοιχτή σε ιδέες κοινωνία της Αρχαίας Ελλάδας (στις αρχαίες ελληνικές πόλεις μπορούσες σε οποιαδήποτε κοινωνική υποομάδα και αν ανήκες να έχεις οποιαδήποτε θρησκεία ήθελες), άρχισε μόλις εγκαθιδρύθηκε σαν επίσημη θρησκεία απο τον Μέγα (σφαγέα) Κωνσταντίνο να καταδιώκει με φανατισμό τους Έλληνες. Οι αυτοκράτορες της (Νέας) Ρώμης συνέχισαν να κάνουν αυτό που οι ρωμαίοι αυτοκράτορες θεωρούσαν αποτελεσματική μέθοδο εδραίωσης της εξουσίας τους: Διωγμούς κατά μειονοτήτων (θρησκευτικών και άλλων), έτσι ώστε με τον φόβο κυρίως να συσπειρώνουν και να ομογενοποιούν τον υπήκοο «λαό τους». Έτσι απο τους διωγμούς κατά των χριστιανών περάσαμε στους διωγμούς κατά των εθνικών ελλήνων. Με μια διαφορά: Δεν χρησιμοποιούσαν πια για τις θανατώσεις την σταύρωση. Ο σταυρός είχε καταστεί ταμπού της νέας θρησκείας. (Το ζήτημα του σταυρού ως του πιο εκτεταμένου παγκοσμίως θρησκευτικού ταμπού με έχει απασχολήσει ιδιαίτερα και θα επανέλθω σε αυτό διεξοδικά σε μελλοντική μου δημοσίευση).

Οι οικογένειες έμειναν λιγοστές όχι επειδή δεν ήθελαν πια να ζουν αλλά επειδή οι φανατισμένοι χριστιανοί ρασοφόροι δεν τους άφηναν πια να ζουν, είτε εξοντώνοντας τους με θανατώσεις που τις εκτελούσαν οι ίδιοι εκτελώντας διατάγματα των αυτοκρατόρων, είτε χρησιμοποιώντας ορδές βαρβάρων επιδρομέων, όπως αυτές του Βησιγότθου Αλάριχου, για πιο ομαδικές εξοντώσεις, πάλι με την άδεια και την εντολή των αυτοκρατόρων. Εδώ μάλιστα θα προτάξω τον εξής συλλογισμό: Οι εξοντώσεις κατά λαών που υποδουλώνονται απο κατακτητές είναι περιορισμένης κλίμακας για τον εξής απλό λόγο: ο κατακτητής θέλει να έχει τους νικημένους ως νέους υποτελείς (δούλους, δουλοπάροικους κλπ). Για τον λόγο αυτόν σε λίγες μόνον περιπτώσεις στην ιστορία έχουμε παραδείγματα ολοκληρωτικής εξόντωσης πληθυσμών. Συνήθως αρκούσε να κόψουν το ένα χέρι των ανδρών ώστε να μην ξαναπιάσουν τα όπλα. Μάλιστα αργότερα όταν εφευρέθηκαν τα πυροβόλα όπλα έκοβαν μόνο το δάκτυλο δείκτη για να μην μπορούν να πατούν την σκανδάλη. Στις εξοντώσεις όμως που υποδαυλίζονταν και καθοδηγούνταν απο φανατισμένους ρασοφόρους έπρεπε να εξοντωθούν και οι δυο «μιαροί» γονείς για να μην μεταδίδεται το «ελληνικό μίασμα» στα παιδιά. Έτσι είχαμε τις μαζικές εξοντώσεις γονέων στους νηπιοβαπτισμούς (διάβασε για την εξόντωση των Θεσσαλονικέων κλπ). Αυτό σήμαινε ότι ο ελληνισμός φυλετικά εξοντωνόταν σε μεγαλύτερη κλίμακα απο τους νέους προσήλυτους, δεν εξοντώθηκε όμως ολοκληρωτικά. Πως θα μπορούσε άλλωστε να εξοντωθεί όταν στην ορεινή μας χώρα υπήρχε το καταφύγιο που έδιναν «οι καλοί προστάτες, τα βουνά». Αυτά για την «αγαθότητα» και την «αγάπη» του χριστιανισμού. Ήταν τόση η συνεπής σκληρότητα με την οποία εκτελούνταν αυτά τα αυτοκρατορικά διατάγματα που αν ο έπαρχος που έπρεπε να τα εφαρμόσει δεν το έκανε εκτελούταν ο ίδιος. Τα παιδιά πέθαιναν απο απουσία γονικής μέριμνας επειδή τους είχαν εξοντώσει και τους δυο γονείς και καταντούσαν πολιτισμικά ορφανά.

Η περίοδος των αυτοκρατόρων Θεοδοσίου και των διαδόχων του Αρκαδίου και Ονωρίου μέχρι και του Ιουστινιανού, με εξαίρεση τον ελληνολάτρη αυτοκράτορα Ιουλιανό, αυτόν που οι ιουδαιοχριστιανοί με μίσος αποκάλεσαν Παραβάτη, ήταν η περίοδος του μαζικότερου, συστηματικότερου, εντονότερου, βιαιότερου και αιματηρότερου αφελληνισμού των Ελλήνων.

Πρόσφατα (πριν δυο εβδομάδες) το Αγγλικό κράτος ζήτησε συγγνώμη απο ανθρώπους που ως παιδιά με διάφορα προσχήματα τα είχε πάρει απο τους γονείς τους, τα έστειλε σε ιδρύματα στην Αυστραλία και τους είχε καταστρέψει την ζωή, για να λύσει το οικονομικό πρόβλημα της μιζέριας των κατωτέρων τάξεων στην Αγγλία αλλα κυρίως το δημογραφικό πρόβλημα στην μακρινή αυτή ήπειρο που θεώρει ότι απειλείται απο την ασιατική πληθυσμιακή εξάπλωση (δες πολιτική quotas). Η «Εκκλησία της Ελλάδος» δεν φαίνεται να έχει καμία διάθεση να κάνει κάτι αντίστοιχο. Άλλωστε για το ιερατείο, αν είναι ρώσικης προέλευσης, όλοι οι έλληνες έχουν εξαφανιστεί και αν είναι ελλαδίτικης (γραικυλικής λέω εγώ), έχουν προσηλυτισθεί, απο ποιους λοιπόν να ζητήσει συγγνώμη;;

Και η προπαγανδιστική ταινία συνεχίζει «Οι εκτρώσεις έγιναν καθημερινό φαινόμενο. Κυριαρχούσε μια δεσποτεία των πιο σκοτεινών μυστικιστικών και γνωστικών θρησκευτικών συστημάτων που τα χαρακτήριζε ένα μίσος για την ζωή. Οι αυτοκτονίες έγιναν ένα απο τα κύρια αίτια θανάτου. Αυτή η εκούσια γενοκτονία



Αυτά έγιναν!

Για να «διαπιστώσει» αργότερα ο Φαλμεράγιερ, ο εσφαλμένος αυτός ελληνολάτρης ότι δεν υπάρχουν πια Έλληνες. Όμως η διαπίστωσή του ότι πουθενά δεν συνάντησε ανθρώπους που να ζουν κατά τον (αρχαίο) ελληνικό τρόπο αλλά μόνο χριστιανούς είναι αληθής. Στον Φαλμεράγιερ θα επανέλθω σε άλλο δημοσίευμα μου, πάντως η σύγχρονη «ελληνική» σκέψη θα πρέπει κάποτε να τολμήσει να τον παρουσιάσει και να τον αντιμετωπίσει και να μην φυγοδικεί αγνοώντας τον στρουθοκαμηλικά.



Για να δηλώνει με καμάρι ο Πατρο-Κοσμάς ο Αιτωλός ότι δεν υπάρχουν πια Εθνικοί στην Ελλάδα αλλά μόνον Χριστιανοί.



Για να διακηρύσσει ο πρόσφατος ρασοφόρος, κραιπαλώδης καίσαρας Χριστόδουλος ότι οι Έλληνες έγιναν προσήλυτοι.





- Βλέπω τα έθνη, άλλοτες αλαζονικά, παραδομένα στη σφήκα και στο ξινόχορτο.

- Βλέπω τα πελέκια στον αέρα σκίζοντας προτομές Αυτοκρατόρων και Στρατηγών.

- Βλέπω τους εμπόρους να εισπράττουν σκύβοντας το κέρδος των δικών τους πτωμάτων

- Βλέπω την αλληλουχία των κρυφών νοημάτων.



Οδυσσέας Ελύτης, Άξιον Εστί, ανάγνωσμα έκτο, προφητικόν.





Μετά την τελευταία εκπομπή της 2/12/2009 παρουσιάστηκε το δεύτερο μέρος της ταινίας «Η κατάρρευση της Αυτοκρατορίας. Το Βυζαντινό Μάθημα». Είναι λυπηρό το ότι η άποψη ότι «ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ (ΧΑΘΗΚΑΝ) ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥΣ Μ.Χ. ΑΙΩΝΕΣ» που αναλυτικά και με σαφήνεια παρουσιάστηκε στο προπαγανδιστικό αυτό έργο, και που αν θέλετε εκφράζει την άποψη της εξουσιαστικής ομάδας στην Ρωσία, όχι μόνο δεν απαντήθηκε απο τους παράγοντες της εκπομπής ή τους σχολιαστές αλλά ούτε καν αναφέρθηκε. Αυτό δείχνει το πόσο αδιάφοροι ήμαστε όχι να υπερασπιστούμε αλλά ούτε καν να ασχοληθούμε με την πολιτισμική μας ταυτότητα. Διερωτώμαι με τέτοια και τόση αυτεπίγνωση που έχουμε τι είδους οράματα θα μπορούσαμε να φαντασθούμε για το μέλλον μας;;



Γιάννης Αλεξάκης (Εκηβόλος)

............

Όμως τι τα βουνά; Ποιος και τι στα βουνά;

Τα θεμέλια μου στα βουνά

και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους

και πάνω τους η μνήμη καίει

άκαυτη βάτος!

Οδυσσέας Ελύτης, Άξιον Εστί, ΤΑ ΠΑΘΗ, Ε΄.

Ακολουθεί συνεχεία στην οποία θα παραθέσω και της πηγές μου.

Επίσης αφού διαβάσω και το βιβλίο θα παραθέσω την άποψη μου για το χαοτικού τύπου δίλημμα (bifurcation) οραματικής θέσμισης που πρόκειται ως επιλογή για εμάς τους «συγχρόνους έλληνες».

Γιάννης Αλεξάκης (Εκηβόλος)