Γράφτηκε με αφορμή το σχόλιο 66 του Σάββα Καλεντερίδη στις Ανιχνεύσεις της ΕΤ 3 στην εκπομπή της 2ας Ιουνίου με θέμα: «Το στρατηγικό βάθος. Η διεθνής θέση της Τουρκίας»
Η συμπόρευση και η συνεργασία με τον ένα ή τον άλλο γενοκτόνο είτε αυτός είναι ο Νέοοθωμανικός Τουρκισμός είτε ο Επαγγελικός Σιωνισμός εκτός απο έγκλημα συνιστά και πολιτική ηλιθιότητα. Η πρόσδεση μας στο άρμα του ενός ή του άλλου θα αποτελέσει πράξη εθνικής και τελικής πολιτισμικής μας αυτοκτονίας.
Για το δέον γενέσθαι θα πρέπει να εξετάσουμε τα ιστορικοεθνικά οράματα των δυο αυτών οντοτήτων αλλα και το αντίστοιχο όραμα του ελληνισμού, και βεβαίως τις συμβατότητες και αντιθέσεις των οραμάτων αυτών με το δικό μας.
Επειδή η ανάλυση αυτή είναι μακρόπνοη και χρονοβόρα, επί του παρόντος, για την συμμέτοχη μου στην συζήτηση, θα κάνω μια επιφανειακή, μη εμβαθύνουσα παρουσίαση των άμεσων συνεπειών απο τα δυο ενδεχόμενα, την συμπόρευση και σύμπραξη μας δηλαδή με την Τουρκία ή με το Ισραήλ.
Κατ’ αρχήν με λυπεί το γεγονός ότι ήδη έχουν ακουστεί φωνές για την μια ή την άλλη επιλογή. Παρά το ότι πρέπει να θεωρηθεί δεδομένο ότι υπάρχουν εστίες προπαγάνδας που προωθούν τέτοιες απόψεις, είναι καταπληκτικό ότι πολλοί έλληνες «τσιμπάνε» με τόση ευήθεια και αφέλεια.
Ας εξετάσουμε πρώτα την περίπτωση πρόσδεσης μας στο Ισραήλ, το κράτος αστυνόμο και δυνάστη στην Μέση Ανατολή, που παρά τον μικρό του πληθυσμό φιλοδοξεί, οπλισμένο με την παρανοϊκή θεωρία του σιωνισμού αλλα και την αμερικανική προστασία και τα όπλα που αυτή του παρέχει, να κυριαρχήσει σε ολόκληρη την περιοχή και εκδίδει χάρτες που συμπεριλαμβάνουν ακόμα και την Μεσοποταμία, που πριν την ίδρυση του είχε συζητηθεί σοβαρά η εγκατάσταση του στην Θεσσαλονίκη και την Μακεδονία, και που πράκτορες του συνελήφθηκαν να ποντίζουν στα ανοιχτά της Κρήτης εβραϊκές αρχαιότητες. Που στρατηγοί και πρωθυπουργοί του φιλοδοξούσαν να αστυνομεύουν τα σύνορα της «Δύσης» απο το Μαρόκο μέχρι τα Ουράλια, που κόμπαζαν ότι αποφασίζουν αυτοί ακόμα και για την Αμερική, που ήταν πρόθυμοι να επιτεθούν ακόμα και κατά της ΕΣΣΔ.
Το πρώτο που θα πάθουμε είναι να χάσουμε την μικρή οικονομική διείσδυση που έχουμε στον αραβικό κόσμο την μόνη αξιόλογη που έχουμε στο εξωτερικό. Θα εισπράττουμε σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό το μισός που εισπράττει το Ισραήλ αφού θα είμαστε «συνέταιροι» στο αποτρόπαιο έργο του. Επιπρόσθετα οι Ισραηλινοί κυριολεκτικά θα δηώσουν (κατασπαράξουν) την εσωτερική μας οικονομία καταπατώντας κάθε οικονομική συμφωνία. Δείγματα τέτοιας συμπεριφοράς καταπάτησης κάθε είδους νομικής δέσμευσης και μη τήρησης των συμφωνηθέντων υπάρχουν ήδη αρκετά, παρά την μικρή επί του παρόντος άμεση διείσδυση Ισραηλινών συμφερόντων στην χώρα μας. Θα παίρνουν την μερίδα του λέοντος και θα μας πετούν τα αποφάγια. Ας δούμε μερικά παραδείγματα:
1) Διαχειρίζονται ήδη τα καζίνα της χώρας. Κατέχουν το Καζίνο της Ρόδου επί πολλά χρόνια χωρίς να έχουν εκπληρώσει την συμβατική τους υποχρέωση για καταβολή αντίτιμου ύψους 20 δισεκατομμυρίων δραχμών (60 εκατομμύρια ευρώ). Ζητούν μάλιστα με θράσος αντί για αντίτιμο να κάνουν για δικό τους λογαριασμό αντιστοίχου ύψους επενδύσεις στο νησί, τις οποίες φυσικά θα εκμεταλλεύονται οι ίδιοι, θα εισπράττουν και θα εξάγουν τα κέρδη τους. Ζητούν με άλλα λόγια να αποκτήσουν ακόμη μεγαλύτερο οικονομικό έλεγχο. Παρά τις προσπάθειες τοπικών παραγόντων και ιδιαίτερα του Δημάρχου Ρόδου κ. Χατζηευθυμίου δεν έχει επιτευχθεί η απο μέρους τους καταβολή του αντιτίμου αλλα ούτε και η έξωση τους. Τους προστατεύουν με παρεμβάσεις διάφοροι αργυρώνητοι ισχυροί παράγοντες (αλλοίμονο πάντα αυτά τα αργύρια!!). Οι ίδιοι θεωρούν το «Ξενοδοχείο των Ρόδων», το κτίριο δηλαδή που στεγάζει το καζίνο, ιερό τόπο αφού εκεί υπογράφτηκε μεταξύ των Συμμάχων μετά τον πόλεμο η συμφωνία που αποφάσιζε την ίδρυση του Ισραηλινού κράτους.
Εξετάζοντας τις μεθόδους που χρησιμοποιούν κατά των ευρύτερων ελληνικών οικονομικών συμφερόντων δεν πρέπει να παραλείψουμε την μέθοδο Παπαδήμου. Θα θυμάστε ίσως εκείνο το θλιβερό δίδυμο Παπαδήμου – Βαβύλη, της σφουγγαρότρυπας της ΚΥΠ, του Βαβύλη, και του Παπαδήμου που και ο πατέρας του ακόμα τον θεωρούσε άχρηστο. Ο Παπαδήμος ως πληρεξούσιος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων για την διαχείριση ακινήτων ιδιοκτησίας του Πατριαρχείου τα εκποιούσε σε εξευτελιστική τιμή στους αντισυμβαλλόμενους ισραηλινούς, διαπράττοντας απιστία κατά του Πατριαρχείου που τον εξουσιοδοτούσε! Τον Παπαδήμο τον έκρυψαν απο τότε, τον Βαβύλη τον αποφυλάκισαν οι «Έλληνες»! Η εγγυοδοσία για το Καζίνο της Ρόδου δόθηκε με την μέθοδο Παπαδήμου, δεν έχετε παρά να ψάξετε στις σχετικές συμβάσεις για να βρείτε ποιος έπαιζε τον ρόλο του Παπαδήμου στην περίπτωση αυτήν. Ήδη κάποιοι πολιτικοί αλλα και άνθρωποι του τύπου δρουν σαν μίσθαρνα όργανα τους.
2) Η Τουρκία ήταν (και είναι ακόμα) σύμμαχος με το Ισραήλ, θυμάστε βεβαία που κάποτε η αλαζονική Μοσάντ της παρέδωσε τον Οτσαλάν εξευτελίζοντας κάθε διάσταση και βαθμίδα ελληνικού κράτους (εκτός απο αυτόν τον Υπέροχο Καλεντερίδη, επειδή ακριβώς τήρησε το «Υπήροχον Έμμενε Άλλων», την Αρχαία Προσταγή, που κράτησε δηλαδή το μετερίζι του, τιμώντας το καθήκον που του είχε ανατεθεί, ενώ όλοι οι άλλοι το είχαν εγκαταλείψει.
Όταν η Τουρκία διέκοψε την στρατιωτική συνεργασία με τους ισραηλινούς, αυτοί άρχισαν αμέσως να κάνουν κοινά αεροπορικά γυμνάσια με την δική μας αεροπορία παρά το ότι δεν ήμασταν σύμμαχοι και το ότι ακόμα είναι σε ισχύ η συμμαχία Τουρκίας – Ισραήλ που ουσιαστικά στρέφεται και εναντίον μας. Αλλα ούτε και υπήρχε απόφαση του κοινοβουλίου για την σκοπιμότητα και την νομιμοποίηση τέτοιων κοινών γυμνασίων. Ουσιαστικά πρόκειται για παράνομη κατά το ελληνικό δίκαιο σύναψη συμμαχίας που δεν έγινε γνωστή και δεν νομιμοποιήθηκε απο διακρατική σύμβαση επικυρωμένη απο το κοινοβούλιο. Για τον λόγο αυτόν τα γυμνάσια έγιναν «κρυφά», χωρίς καμιά ανακοίνωση απο μέρους της «ελληνικής» κυβέρνησης. Οι εργαζόμενοι στους πύργους ελέγχου των αεροδρομίων μας, είδαν ένα πρωί έκπληκτοι να αναλαμβάνουν το πρόσταγμα της διοίκησης ισραηλινοί αξιωματικοί ελέγχοντας, με τον αλαζονικό αυταρχισμό που τους διακρίνει, τους πύργους ελέγχου και πρακτικά όλο τον εναέριο χώρο μας. Οι πληροφορίες για την κατάσταση αυτήν διέρρευσαν ακριβώς απο τους έκπληκτους και δυσαρεστημένους απο την σκαιά συμπεριφορά υπαλλήλους των πύργων ελέγχου. Η «ελληνική» κυβέρνηση αναγνώρισε το γεγονός εκδίδοντας σχετική ανακοίνωση αφού είχε περάσει μια εβδομάδα και μετά απο δημοσιογραφικές πιέσεις. Και πάλι τώρα όταν για πολλοστή φορά το Ισραήλ εξευτέλιζε την ελληνική κυριαρχία κακοποιώντας και συλλαμβάνοντας σε διεθνή ύδατα έλληνες πολίτες και κατάσχοντας κατά πειρατικό τρόπο ελληνικά σκάφη, γινόταν κοινά γυμνάσια με την ισραηλινή πολεμική αεροπορία. Ενώ το δουλικό ελληνικό κράτος ανέβαλε και δεν ακύρωσε τα κοινά γυμνάσια και έστειλε τους υπαλληλίσκους του στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» για να συμβουλεύουν αυτούς που επέστρεφαν μετά την απελευθέρωση τους απο τους ισραηλινούς, να δηλώνουν ότι «δεν είχαν υποστεί κακή μεταχείριση».
3) Αντίστοιχα εξευτελιστικά για τους Έλληνες γεγονότα συμβαίνουν και στα λιμάνια. Στο λιμάνι της Ρόδου οι Ισραηλινοί απαίτησαν να δένει δικό τους κρουαζιερόπλοιο εκεί που δένουν τα ελληνικά πλοία της γραμμής, που αναγκάζονταν να περιμένουν με συνέπεια την ταλαιπωρία των επιβατών μας. Παρά τις αντιρρήσεις των λιμενικών αρχών, η απαίτηση τους έγινε δεκτή μετά απο παρεμβάσεις ελλήνων βουλευτών και τελικά με διαταγή του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας. Οι λόγοι για τους οποίους απαιτούσαν να γίνει αυτή η αγκυροβόληση του πλοίου τους δεν μου είναι γνωστοί, πιθανόν να επικαλέσθηκαν λόγους ασφαλείας, όπως επικαλούνται λόγους ασφαλείας για την απαγόρευση εισαγωγής τσιμέντου ή μαρμελάδας στην «γκρεμισμένη» απο αυτούς Γάζα. Εκτός λοιπόν απο απληστία εκδηλώνουν και μια ακραία περιφρονητική και σκαιά προς εμάς συμπεριφορά, τέτοιου βαθμού που αναρωτιόμαστε αν έχουμε κυριαρχία στον ίδιο μας τον τόπο. Όποιος αμφιβάλλει δεν έχει παρά να ρωτήσει τους τελωνειακούς και λιμενικούς υπάλληλους για να του περιγράψουν την προσβολή που αισθάνονται. Την ιδία σκαιότητα εκδηλώνουν προς τους πολίτες και τους ξένους μας στα σημεία έλεγχου των λιμανιών μας συμπεριφερόμενοι σαν κυρίαρχοι. Η παραπάνω σκαιότητα και περιφρόνηση κάθε άξιας που δεν είναι σιωνιστική φάνηκε ξανά απο την πράξη πειρατείας που διέπραξαν στα διεθνή ύδατα και τις εν ψυχρώ δολοφονίες που τέλεσαν, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια κάθε έννοια διεθνούς νομιμότητας και δείχνοντας ακραία περιφρόνηση προς τις αρχές του δικαίου όπως τουλάχιστον τις αντιλαμβάνεται ο κάθε πολιτισμένος άνθρωπος, αυτοί που όπως διακηρύσσουν θα προστατεύσουν την Δύση απο την, όπως οι ίδιοι λένε, «ασιατική βαρβαρότητα». Δεν σέβονται κανέναν νόμο διεθνή ή εγχώριο. Το ερώτημα είναι ποιος θα μας προστατεύσει απο την σιωνιστική βαρβαρότητα, που αντιλαμβάνεται τους εβραίους ως τον ιερό λαό του Γιαχβέ και όλους εμάς τους υπόλοιπους ως κτήνη (γκοχίμ) προορισμένα να υπάρχουν μόνο για να τους υπηρετούν. (διάβασε Ταλμούδ).
Κατά κάποιο τρόπο είμαστε τυχεροί που τα ευρωπαϊκά κράτη επιδιώκουν ως ένα βαθμό την καταπολέμηση της διαφθοράς, ( σε αντίθεση με τις ιδιωτικές εταιρείες που για λόγους ανταγωνισμού έχουν εισάγει την δωροδοκία στο μάρκετινγκ που διεξάγουν σε διεφθαρμένες χώρες όπως η δική μας). Δεν χρειάζεται να έχετε πολύ φαντασία για να καταλάβετε τι έχει να γίνει αν το Ισραήλ ως κράτος και ως επιχειρήσεις διεισδύσει στην χώρα μας. Οι εξώνητοι (πουλημένοι) πολιτικάντηδες μας, κεντρικοί και περιφερειακοί, σαν αληθινά γκοχίμ θα ξεπουλήσουν τα πάντα για λίγα ψίχουλα δωροδοκίας, για λίγα δηνάρια.
Ας εξετάσουμε τώρα και την «συνεργασία» με την Τουρκία: μια χώρα που αμφισβητεί τα ανατολικά μας σύνορα, την κυριαρχία μας στα χωρικά μας ύδατα, την ελληνικότητα των νησιών μας, που θεώρει την επέκταση της ζώνης των χωρικών υδάτων σε δώδεκα μίλια, ως casus belli (αιτία πολέμου), που παραβιάζει καθημερινά τον εναέριο χώρο μας, που ασκεί πολιτική εκτουρκισμού της Θράκης, που δεν αναγνωρίζει την Γαύδο ως ελληνικό νησί που κάνει νηοψίες μπροστά στο Σούνιο στον μυχό του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας μας.
Συνεχίζεται .....
Σημείωση: Θα συνεχίσω αφού διαβάσω το έργο του Νταβούτογλου που κυκλοφόρησε πρόσφατα.
Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010
Κυριακή 9 Μαΐου 2010
Οικονομική κατάρρευση
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΤΑΛΑΙΠΩΡΕΙ ΤΟΥΣ ΥΠΗΚΟΟΥΣ ΤΟΥ
Απο ανάγνωση σουηδικών και άλλων ευρωπαϊκών εφημερίδων διαπίστωσα ότι τις χώρες αυτές απασχολεί έντονα η προοπτική οικονομικής κατάρρευσης της Ελλάδας. Βλέπουν σαν εφιάλτη την περίπτωση που το ελληνικό δημόσιο ανακοινώνει στάση πληρωμών προς τους δανειστές του. Αυτοί που θα υποφέρουν πιο πολύ είναι αυτοί που έχουν δανείσει τα περισσότερα. Θα κρατούν στα χεριά τους ανεξαργύρωτα, μη εξαργυρώσιμα ομολόγα και η αντίδραση θα είναι αλυσιδωτή. Εύλογοι οι φόβοι τους, όμως δεν κινδυνεύουν, παρά το ότι ή μάλλον ακριβώς επειδή, το ελληνικό δημόσιο είναι καλά εξασκημένο και συνηθισμένο σε επιλεκτικές στάσεις και αναστολές πληρωμών.
Στην Ελλάδα είναι πολύ συχνό το φαινόμενο ολόκληροι κλάδοι εργαζομένων, συνταξιούχων, εργολάβων δημοσίων έργων κλπ να περιμένουν απλήρωτοι για μήνες ή και χρόνια για δεδουλευμένα και παροχές που έχουν ολοκληρωθεί. Αυτό αποτελεί στάση ή έστω αναστολή πληρωμών που όμως δεν στρέφεται κατά δανειστών αλλα κατά πολιτών υποχειρίων του νεποτικού, γκοζταμπάσικου, σάπιου και υπό χρονία διάλυση ελληνικού κράτους, όντων δηλαδή που το ελληνικό κράτος ενώ εκ των συνθηκών ίδρυσης του (των συνταγματικών του διατάξεων) είναι προορισμένο να σέβεται, να προστατεύει και να τιμά, τα έχει του κλώτσου και του μπάτσου, μη εκπληρώνοντας έτσι μια απο τις προϋποθέσεις για να αποτελεί κράτος δικαίου.
Ακριβώς επειδή δεν αποτελεί κράτος δικαίου και λογω της παλιάς του συνήθειας να στρέφεται κατά των πλέον αδυνάτων απο τους υπηκόους του, σήμερα με την «σοσιαλιστική» του έκφανση, την κυβέρνηση δηλαδή του Πασοκ, επαναλαμβάνει τον εαυτό του.
Αν ακολουθούσε την λύση της εξόδου απο την ευρωζώνη, την επάνοδο στην δραχμή και στην συνεχεία την υποτίμηση της, αυτοί που θα υπέφεραν περισσότερο δεν θα ήταν οι μισθωτοί της χώρας αλλα οι δανειστές του, τα ανά τον κόσμο δηλαδή πιστωτικά ιδρύματα κάτοχοι των ομολόγων του, που θα πληρωνόταν σε δραχμές αντίστοιχης με το ευρώ ονομαστικής αλλα μειωμένης πραγματικής αξίας ανάλογα με το ποσοστό της υποτίμησης. Πέραν βέβαια του γεγονότος ότι η υποτιμημένη δραχμή θα βελτίωνε τις εξαγωγές, την ανταγωνιστικότητα και τελικά την ανάπτυξη της χώρας.
Όμως η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου προστάτεψε τα χαϊδεμένα παιδιά των πατρώνων της, τα πιστωτικά δηλαδή ιδρύματα και τις τράπεζες ανά τον κόσμο με τις οποίες το ελληνικό κράτος είχε, πολλές φορές καταδολιευτικές, συναλλαγές και δεν επέτρεψε η κυβέρνηση να μειωθούν ούτε κατ' ελάχιστο τα κέρδη τους, λογω εξόφλησης με υποτιμημένο νόμισμα, επιπίπτοντας όπως πάντα στο μόνιμο θύμα του ελληνικού κράτους: την εργατική τάξη της χώρας.
Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου βέβαια δεν αφίσταται κατά το ελάχιστο απο την οικογενειακή παράδοση. Θυμάστε άραγε ή μήπως γνωρίζετε το ανεκδιήγητο δίδυμο των φράσεων του παππού του; «Κηρύσσομεν την Λαοκρατίαν!» και μετά απο μερικές εβδομάδες «Ετσουβαλιάσαμεν τους κομμουνιστάς!»; Δυστυχώς βέβαια οι νεώτεροι τουλάχιστον απο σας δεν γνωρίζουν το απόφθεγμα του Βενιζέλου, του Ελευθερίου, όχι του Βαγγέλη, «έξεστι Παπανδρέου ασχημονείν».
ΕΡΩΤΗΜΑ: Ως πότε κοιμισμένε λαέ θα επιτρέπεις στους Παπανδρέου και στους επιγόνους των υπολοίπων οικογενειακών βαρονιών, να ασχημονούν πάνω σου;;
Νομίζεις ότι έχεις καταργήσει την βασιλεία και όμως επιλέγεις τους κυβερνήτες σου με κληρονομικά κριτήρια!!
Γιάννης Αλεξάκης
Απο ανάγνωση σουηδικών και άλλων ευρωπαϊκών εφημερίδων διαπίστωσα ότι τις χώρες αυτές απασχολεί έντονα η προοπτική οικονομικής κατάρρευσης της Ελλάδας. Βλέπουν σαν εφιάλτη την περίπτωση που το ελληνικό δημόσιο ανακοινώνει στάση πληρωμών προς τους δανειστές του. Αυτοί που θα υποφέρουν πιο πολύ είναι αυτοί που έχουν δανείσει τα περισσότερα. Θα κρατούν στα χεριά τους ανεξαργύρωτα, μη εξαργυρώσιμα ομολόγα και η αντίδραση θα είναι αλυσιδωτή. Εύλογοι οι φόβοι τους, όμως δεν κινδυνεύουν, παρά το ότι ή μάλλον ακριβώς επειδή, το ελληνικό δημόσιο είναι καλά εξασκημένο και συνηθισμένο σε επιλεκτικές στάσεις και αναστολές πληρωμών.
Στην Ελλάδα είναι πολύ συχνό το φαινόμενο ολόκληροι κλάδοι εργαζομένων, συνταξιούχων, εργολάβων δημοσίων έργων κλπ να περιμένουν απλήρωτοι για μήνες ή και χρόνια για δεδουλευμένα και παροχές που έχουν ολοκληρωθεί. Αυτό αποτελεί στάση ή έστω αναστολή πληρωμών που όμως δεν στρέφεται κατά δανειστών αλλα κατά πολιτών υποχειρίων του νεποτικού, γκοζταμπάσικου, σάπιου και υπό χρονία διάλυση ελληνικού κράτους, όντων δηλαδή που το ελληνικό κράτος ενώ εκ των συνθηκών ίδρυσης του (των συνταγματικών του διατάξεων) είναι προορισμένο να σέβεται, να προστατεύει και να τιμά, τα έχει του κλώτσου και του μπάτσου, μη εκπληρώνοντας έτσι μια απο τις προϋποθέσεις για να αποτελεί κράτος δικαίου.
Ακριβώς επειδή δεν αποτελεί κράτος δικαίου και λογω της παλιάς του συνήθειας να στρέφεται κατά των πλέον αδυνάτων απο τους υπηκόους του, σήμερα με την «σοσιαλιστική» του έκφανση, την κυβέρνηση δηλαδή του Πασοκ, επαναλαμβάνει τον εαυτό του.
Αν ακολουθούσε την λύση της εξόδου απο την ευρωζώνη, την επάνοδο στην δραχμή και στην συνεχεία την υποτίμηση της, αυτοί που θα υπέφεραν περισσότερο δεν θα ήταν οι μισθωτοί της χώρας αλλα οι δανειστές του, τα ανά τον κόσμο δηλαδή πιστωτικά ιδρύματα κάτοχοι των ομολόγων του, που θα πληρωνόταν σε δραχμές αντίστοιχης με το ευρώ ονομαστικής αλλα μειωμένης πραγματικής αξίας ανάλογα με το ποσοστό της υποτίμησης. Πέραν βέβαια του γεγονότος ότι η υποτιμημένη δραχμή θα βελτίωνε τις εξαγωγές, την ανταγωνιστικότητα και τελικά την ανάπτυξη της χώρας.
Όμως η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου προστάτεψε τα χαϊδεμένα παιδιά των πατρώνων της, τα πιστωτικά δηλαδή ιδρύματα και τις τράπεζες ανά τον κόσμο με τις οποίες το ελληνικό κράτος είχε, πολλές φορές καταδολιευτικές, συναλλαγές και δεν επέτρεψε η κυβέρνηση να μειωθούν ούτε κατ' ελάχιστο τα κέρδη τους, λογω εξόφλησης με υποτιμημένο νόμισμα, επιπίπτοντας όπως πάντα στο μόνιμο θύμα του ελληνικού κράτους: την εργατική τάξη της χώρας.
Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου βέβαια δεν αφίσταται κατά το ελάχιστο απο την οικογενειακή παράδοση. Θυμάστε άραγε ή μήπως γνωρίζετε το ανεκδιήγητο δίδυμο των φράσεων του παππού του; «Κηρύσσομεν την Λαοκρατίαν!» και μετά απο μερικές εβδομάδες «Ετσουβαλιάσαμεν τους κομμουνιστάς!»; Δυστυχώς βέβαια οι νεώτεροι τουλάχιστον απο σας δεν γνωρίζουν το απόφθεγμα του Βενιζέλου, του Ελευθερίου, όχι του Βαγγέλη, «έξεστι Παπανδρέου ασχημονείν».
ΕΡΩΤΗΜΑ: Ως πότε κοιμισμένε λαέ θα επιτρέπεις στους Παπανδρέου και στους επιγόνους των υπολοίπων οικογενειακών βαρονιών, να ασχημονούν πάνω σου;;
Νομίζεις ότι έχεις καταργήσει την βασιλεία και όμως επιλέγεις τους κυβερνήτες σου με κληρονομικά κριτήρια!!
Γιάννης Αλεξάκης
Δευτέρα 3 Μαΐου 2010
ΟΠΩΣ ΤΟΤΕ:
Το 1897 όπως και το 2010 ήταν ένα καταθλιπτικό για τον ελληνισμό έτος. Μετά τον χαμένο ελληνοτουρκικό πόλεμο επιβλήθηκε τότε όπως και τώρα ο ΔΟΕ (τότε τον έλεγαν Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο, τώρα το λένε ΔΝΤ) (1).
Τότε όπως και τώρα οι φαύλοι πολιτικοί δεν είχαν την δύναμη ή την διάθεση (δεν τους είχε καν μπει η ιδέα) να διακόψουν την φαυλότητα τους και να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Τότε οι αξιωματικοί του «Στρατιωτικού Συνδέσμου» στασίασαν στο Γουδί* και ζήτησαν αλλαγή πολιτικής πλεύσης, επέβαλλαν σαν πρωτεργάτη της νέας πολίτικης περιόδου τον Ελευθέριο Βενιζέλο κλείνοντας έτσι την περίοδο της φαυλοκρατίας (2).
Τώρα την στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές ακούω στην τηλεόραση στην εκπομπή της Πόπης Τσαπανίδου ότι ο «Στρατιωτικός Σύνδεσμος» καλεί σε σιωπηλή διαμαρτυρία στο Μοναστηράκι. Εύχομαι με όλη μου την ψυχή να μπορέσουν τώρα όπως και τότε να κάνουν κάτι, να γνωρίζουν ότι θα έχουν ολόψυχο συμπαραστάτη τον ελληνικό λαό και ΘΑ ΓΡΑΨΟΥΝ ΙΣΤΟΡΙΑ.
Γιάννης Αλεξάκης
Εκηβόλος
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
(1)
Λόγω της παραπάνω εξέλιξης η Ελλάδα θα κηρύξει πτώχευση και αδυναμία εξυπηρέτησης του εξωτερικού χρέους της, με βασική συνέπεια την επιβολή διεθνούς οικονομικού ελέγχου. Τούτο θα έχει σημαντική επίπτωση στη διεθνή εικόνα της χώρας αλλά, ταυτόχρονα, θα βοηθήσει στο «νοικοκύρεμα» των οικονομικών της. Χωρίς βέβαια να πρέπει να αποδοθούν τα εύσημα στην Επιτροπή Διεθνούς Ελέγχου, η Ελλάδα θα ανακάμψει σχετικά γρήγορα, ενώ τα έτη 1910 και 1911 οι ισολογισμοί της θα είναι πλεονασματικοί (20 εκατομμύρια δραχμές αθροιστικά). Η σχετικά καλή πορεία της ελληνικής οικονομίας και η ορθολογικότερη χρήση των πόρων του κράτους μέχρι το ξέσπασμα των Βαλκανικών Πολέμων θα αποτελέσει ίσως τη σημαντικότερη παράμετρο για την επιτυχή εξέλιξη των τελευταίων. Οι στρατιωτικές επιτυχίες θα φέρουν την Ελλάδα ενισχυμένη γεωγραφικά και πληθυσμιακά στην περίοδο του Μεσοπολέμου.
ΣΩΤΗΡΗ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ Η ελληνική οικονομία και η κρίση του Μεσοπολέμου
(2)
1909-2009: 100 ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΦΕΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΓΟΥΔΙ*...
...
... Έτσι τον Αύγουστο του 1909 ξεσπά στην Αθήνα στρατιωτική επανάσταση στο Γουδί*. Παραιτείται η κυβέρνηση Ράλλη και σχηματίζεται καινούργια υπό τον Κυριακούλη Μαυρομιχάλη. Όμως, επειδή έχει δημιουργηθεί πολιτικό αδιέξοδο, ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος (η οργάνωση των αξιωματικών που είχε κάνει την επανάσταση), ο οποίος είχε απόλυτη εξουσία, προσκαλεί τον Βενιζέλο από την Κρήτη να αναλάβει την πρωθυπουργία.
Αυτός ήταν η ψυχή του Έθνους! Ο Μεσσίας της Εθνικής μας Απολύτρωσης! ...
...Ήλθε λοιπόν στην Αθήνα ο Βενιζέλος και, αφού είχε διαβουλεύσεις με τον Στρατιωτικό Σύνδεσμο και με εκπροσώπους του πολιτικού κόσμου, εισηγήθηκε τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης και τη σύγκληση μεταρρυθμιστικής Βουλής. Η Βουλή αυτή, όμως, θεωρήθηκε ότι θα μπορούσε να αποτελέσει κίνδυνο για το καθεστώς. Ο Βενιζέλος σταμάτησε τότε όλες τις επαφές του κι ετοιμαζόταν να γυρίσει στην Κρήτη. Ο Γεώργιος Α΄, φοβούμενος κλιμάκωση της κρίσης, συγκάλεσε συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, οι οποίοι του συνέστησαν να δεχθεί τη λύση Βενιζέλου. Ο βασιλιάς, μετά από πολλές αναβολές, συμφώνησε και ανέθεσε στον Στέφανο Δραγούμη (ήταν υπόδειξη του Βενιζέλου) να σχηματίσει κυβέρνηση που θα οδηγούσε τη χώρα σε εκλογές.
Νίκος Μαστοράκης,
Καθηγητής Πολυτεχνείου Σόφιας,
3 Μαρτίου 2009
Σημειώσεις:
* Αντί "στο Γουδί" θα πρέπει να αναγράφεται "στου Γουδή" απο το επίθετο ιδιοκτήτη της περιοχής.
Το 1897 όπως και το 2010 ήταν ένα καταθλιπτικό για τον ελληνισμό έτος. Μετά τον χαμένο ελληνοτουρκικό πόλεμο επιβλήθηκε τότε όπως και τώρα ο ΔΟΕ (τότε τον έλεγαν Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο, τώρα το λένε ΔΝΤ) (1).
Τότε όπως και τώρα οι φαύλοι πολιτικοί δεν είχαν την δύναμη ή την διάθεση (δεν τους είχε καν μπει η ιδέα) να διακόψουν την φαυλότητα τους και να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Τότε οι αξιωματικοί του «Στρατιωτικού Συνδέσμου» στασίασαν στο Γουδί* και ζήτησαν αλλαγή πολιτικής πλεύσης, επέβαλλαν σαν πρωτεργάτη της νέας πολίτικης περιόδου τον Ελευθέριο Βενιζέλο κλείνοντας έτσι την περίοδο της φαυλοκρατίας (2).
Τώρα την στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές ακούω στην τηλεόραση στην εκπομπή της Πόπης Τσαπανίδου ότι ο «Στρατιωτικός Σύνδεσμος» καλεί σε σιωπηλή διαμαρτυρία στο Μοναστηράκι. Εύχομαι με όλη μου την ψυχή να μπορέσουν τώρα όπως και τότε να κάνουν κάτι, να γνωρίζουν ότι θα έχουν ολόψυχο συμπαραστάτη τον ελληνικό λαό και ΘΑ ΓΡΑΨΟΥΝ ΙΣΤΟΡΙΑ.
Γιάννης Αλεξάκης
Εκηβόλος
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
(1)
Λόγω της παραπάνω εξέλιξης η Ελλάδα θα κηρύξει πτώχευση και αδυναμία εξυπηρέτησης του εξωτερικού χρέους της, με βασική συνέπεια την επιβολή διεθνούς οικονομικού ελέγχου. Τούτο θα έχει σημαντική επίπτωση στη διεθνή εικόνα της χώρας αλλά, ταυτόχρονα, θα βοηθήσει στο «νοικοκύρεμα» των οικονομικών της. Χωρίς βέβαια να πρέπει να αποδοθούν τα εύσημα στην Επιτροπή Διεθνούς Ελέγχου, η Ελλάδα θα ανακάμψει σχετικά γρήγορα, ενώ τα έτη 1910 και 1911 οι ισολογισμοί της θα είναι πλεονασματικοί (20 εκατομμύρια δραχμές αθροιστικά). Η σχετικά καλή πορεία της ελληνικής οικονομίας και η ορθολογικότερη χρήση των πόρων του κράτους μέχρι το ξέσπασμα των Βαλκανικών Πολέμων θα αποτελέσει ίσως τη σημαντικότερη παράμετρο για την επιτυχή εξέλιξη των τελευταίων. Οι στρατιωτικές επιτυχίες θα φέρουν την Ελλάδα ενισχυμένη γεωγραφικά και πληθυσμιακά στην περίοδο του Μεσοπολέμου.
ΣΩΤΗΡΗ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ Η ελληνική οικονομία και η κρίση του Μεσοπολέμου
(2)
1909-2009: 100 ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΦΕΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΓΟΥΔΙ*...
...
... Έτσι τον Αύγουστο του 1909 ξεσπά στην Αθήνα στρατιωτική επανάσταση στο Γουδί*. Παραιτείται η κυβέρνηση Ράλλη και σχηματίζεται καινούργια υπό τον Κυριακούλη Μαυρομιχάλη. Όμως, επειδή έχει δημιουργηθεί πολιτικό αδιέξοδο, ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος (η οργάνωση των αξιωματικών που είχε κάνει την επανάσταση), ο οποίος είχε απόλυτη εξουσία, προσκαλεί τον Βενιζέλο από την Κρήτη να αναλάβει την πρωθυπουργία.
Αυτός ήταν η ψυχή του Έθνους! Ο Μεσσίας της Εθνικής μας Απολύτρωσης! ...
...Ήλθε λοιπόν στην Αθήνα ο Βενιζέλος και, αφού είχε διαβουλεύσεις με τον Στρατιωτικό Σύνδεσμο και με εκπροσώπους του πολιτικού κόσμου, εισηγήθηκε τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης και τη σύγκληση μεταρρυθμιστικής Βουλής. Η Βουλή αυτή, όμως, θεωρήθηκε ότι θα μπορούσε να αποτελέσει κίνδυνο για το καθεστώς. Ο Βενιζέλος σταμάτησε τότε όλες τις επαφές του κι ετοιμαζόταν να γυρίσει στην Κρήτη. Ο Γεώργιος Α΄, φοβούμενος κλιμάκωση της κρίσης, συγκάλεσε συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, οι οποίοι του συνέστησαν να δεχθεί τη λύση Βενιζέλου. Ο βασιλιάς, μετά από πολλές αναβολές, συμφώνησε και ανέθεσε στον Στέφανο Δραγούμη (ήταν υπόδειξη του Βενιζέλου) να σχηματίσει κυβέρνηση που θα οδηγούσε τη χώρα σε εκλογές.
Νίκος Μαστοράκης,
Καθηγητής Πολυτεχνείου Σόφιας,
3 Μαρτίου 2009
Σημειώσεις:
* Αντί "στο Γουδί" θα πρέπει να αναγράφεται "στου Γουδή" απο το επίθετο ιδιοκτήτη της περιοχής.
Σάββατο 1 Μαΐου 2010
Ενας κινεζος ελληνας
Τώρα που για άλλη μια φορά στην περίοδο της νέας προδοσίας που ενέσκηψε πρέπει να ψάξουμε να βρούμε τους φίλους μας και να απαλλαγούμε από τους εχθρούς μας. Στο πνεύμα αυτό αναρτώ την παρουσίαση που έγινε από τον πρέσβη Μάνο Μεγαλοκονόμου ενός μεγάλου φίλου της Ελλάδας, μπορώ να πω ενός κινέζου έλληνα.
Ο ΦΙΛΟΣ ΜΑΣ Ο ΛΟΥΌ
του κ. Μάνου Μεγαλοκονόμου, πρέσβη ε.τ.
Είκοσι χρόνια πέρασαν από τον θάνατο του μεγάλου φίλου της χώρας μας, του Λούο Νιανσένγκ. Μεγάλου φίλου της Ελλάδας και του πολιτιστικού της παρελθόντος κι’ ας μη τον γνωρίζει πολύς κόσμος στη χώρα μας. Σε μια εποχή που οι φίλοι της Ελλάδος μετριούνται στα δάκτυλα, σε μια εποχή όπου στο εσωτερικό κομπλεξικά ανθρωπάκια αγωνίζονται να υποβαθμίσουν την εθνική αυτοσυνειδησία των συμπατριωτών μας και αδηφάγα όρνεα μέσα και έξω από την πατρίδα μας απομυζούν κάθε της ικμάδα, έρχεται στον νου έντονη η ανάμνηση ενός ανθρώπου. Ενός ανθρώπου ξένου, μακρινού που έζησε με πάθος για την Ελλάδα, που επιβίωσε χάρη στην αγάπη του για την Ελλάδα, που πέρασε αυτή την αγάπη του σε εκατοντάδες εκατομμυρίων συμπατριώτες του. Και δεν αναφέρουμε το γεγονός μόνο για να τιμήσουμε τον εκπληκτικό αυτόν άνθρωπο αλλά και για να υπενθυμίσουμε για όσους το ξέχασαν την τρομερή, παντοτινή και παγκόσμια ισχύ της ελληνικής παράδοσης, της ελληνικής γραμματείας και του ελληνικού πνευματικού δυναμισμού.
Αν αναλογισθούμε την εποχή, για μας τους σημερινούς έλληνες, συνηθισμένους στην απόλυτη και συχνά άναρχη ελευθερία η εικόνα φαίνεται πιο απίστευτη κι’ από τις φανταστικές περιγραφές του Όργουελ. Η «Μεγάλη Μορφωτική Επανάσταση του Προλεταριάτου» στην Κίνα βρίσκεται στο απόγειό της. Οι Ερυθροφρουροί έχουν εξαπολυθεί και διώκουν και καταγγέλλουν καθηγητές και πνευματικούς ανθρώπους. Τα βιβλία καίγονται. Σύμφωνα με τις οδηγίες του κόμματος κλείνουν σχολεία, οι δάσκαλοι υποχρεούνται να δουλέψουν σε αγροτικές εργασίες και γενικά εξαπολύεται εκστρατεία για την καταστροφή των τεσσάρων «παλιών» της χώρας που είναι τα έθιμα, οι συνήθειες, η κουλτούρα και η σκέψη, πέραν της σκέψης του Μάο.
Και υπάρχει ένας άνθρωπος στην αχανή αυτή χώρα, μικρόσωμος εξηντάρης με φυσικό όλο ανθρωπιά χαμόγελο ακόμη και στον πιο μεγάλο πόνο. Ένας άνθρωπος που είναι, όπως όλοι στη χώρα του, στρατευμένος. Μέλος την Ερυθράς φρουράς γράφει μεγάλους χαρακτήρες, πολιτικά συνθήματα όλη μέρα σε τοίχους και σε αφίσες. Ενώνει τη φωνή του και πολεμάει όπως όλες οι «λαϊκές μάζες», εναντίον των «αντιδραστικών στοιχείων» μέχρι να πέσει το φως του ήλιου. Και, μετά, ξενυχτάει. Ξενυχτάει γιατί ζει τη νύχτα μια διαφορετική ζωή. Την πραγματική του ζωή. Μεταφράζει, διορθώνει, αντιγράφει στη γλώσσα του τους έλληνες κλασσικούς συγγραφείς. «¨Όταν ο κόσμος γύρω μου κοιμάται», αναφέρει ο ίδιος, «εγώ μεταφράζω και διορθώνω παλιές μου μεταφράσεις σε εποχή που απαγορεύεται ακόμη και η ανάγνωση. Γι’ αυτό έπρεπε να δουλεύω κρυφά». Και μεταφράζει Αισχύλο (Προμηθέα Δεσμώτη, Αγαμέμνονα, Αντιγόνη, Οιδίποδα Τύραννο, Οιδίποδα επί Κολωνώ), και μεταφράζει Αριστοτέλη, και μεταφράζει Αριστοφάνη (έξι Κωμωδίες), και μεταφράζει Ευριπίδη (έξι Τραγωδίες) και μεταφράζει Όμηρο. Την εποχή της Μορφωτικής Επανάστασης ολοκληρώνει και τελειοποιεί το έργο ζωής του αφού τα προηγούμενα σαράντα χρόνια δούλεψε για ν’ αποδώσει στη γλώσσα του, στα κινεζικά, τεράστιο μέρος της ελληνικής κλασσικής Γραμματείας. Εικοσιπέντε αρχαίες Ελληνικές Τραγωδίες και Κωμωδίες, το «Περί Ποιητικής» και την «Ρητορική» του Αριστοτέλη, τους Μύθους του Αισώπου. Αφού συνέγραψε δύο βιβλία το «Ελληνικό Δράμα» και το «Δοκίμια περί της Ελληνικής Ζωής και Πολιτισμού».
Μπορεί κανείς να πει ότι πολλοί είναι οι αξιόλογοι και πολυγραφότατοι μελετητές της Ελληνικής γραμματείας ανά τον κόσμο. Και είναι πράγματι χιλιάδες. Υπάρχουν όμως εδώ δύο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που αναδεικνύουν την χωρίς υπερβολή μοναστικά αφοσιωμένη στην Ελλάδα μορφή του Λούο Νιανσένγκ. Το πρώτο είναι ότι εργάζεται ακατάπαυστα επί πενήντα χρόνια χωρίς να έχει ελπίδα να ιδεί ποτέ τα έργα του δημοσιευμένα, ιδίως στην τελευταία περίοδο της μορφωτικής Επανάστασης. Το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι ότι ποτέ κανείς πνευματικός άνθρωπος δεν έκανε γνωστή την ελληνική γραμματεία μέσα σε ελάχιστα χρόνια σε τόσο τεράστιο κοινό, Ένα κοινό εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Γιατί η εποχή που μπόρεσε να δημοσιεύσει τα έργα του αλλά και να ανεβάσει τις μεταφρασμένες στα κινεζικά Τραγωδίες ήλθε επιτέλους στη δεκαετία του 80’. Όταν το 1986 η Κεντρική Ακαδημία Δράματος της Κίνας ανέβασε για πρώτη φορά τον Οιδίποδα Τύραννο ο Λούο Νιανσένγκ που ήταν και εκτελεστικός σύμβουλος της παράστασης αγωνιούσε. Δεν είχε καμιά προηγούμενη γνώση για το κατά πόσο θα ήταν αρεστή στο κινεζικό κοινό μια παράσταση τελείως ξένη για τα δικά του βιώματα και ενδιαφέροντα. Η επιτυχία όμως της παράστασης του έδωσε καινούργια φτερά και ενθουσιασμό. Δύο χρόνια αργότερα το Θέατρο του Χαρμπίν ανέβασε με σκηνοθέτη τον γιό του Λούο Τζινλίν, που ακόμη και σήμερα συνεχίζει το έργο του πατέρα του, την Αντιγόνη του Σοφοκλή. Ο Λούο το είχε μεταφράσει πριν σαράντα χρόνια και η πρώτη αυτή παράσταση του έδωσε μεγάλη χαρά και ικανοποίηση. Παρά την ηλικία του, ήταν τότε ογδόντα πέντε ετών, είχε δηλώσει ότι ήλπιζε να δει πολλές ακόμη παραστάσεις των μεταφρασμένων από τον ίδιο κλασσικών έργων, «έργων που θα μπορούσαν όχι μόνο να ικανοποιήσουν καλλιτεχνικά το κοινό αλλά και να προσδώσουν νέα άνθηση στην θεατρική τέχνη του Έθνους μας (του κινεζικού έθνους)» είπε. «Καθώς η Τραγωδία έχει αποστολή να απαλύνει τον χαρακτήρα των ανθρώπων και να τους βοηθά να αντιλαμβάνονται βαθύτερα τον κόσμο και το νόημα της ζωής».
Τον Λούο Νιανσένγκ τον συνάντησα μόλις μετατέθηκα στην Κίνα στα τέλη του 1986. Άγνωστος ακόμη τότε στην Ελλάδα, αλλά με την πνευματική του εργασία σχεδόν ολοκληρωμένη, με αρκετά από τα έργα του δημοσιευμένα σε βιβλία που είχαν αρχίσει να κυκλοφορούν στην Κίνα. Με τα χαμογελαστά του μάτια πίσω από στρόγγυλα γυαλιά και συγκινητική ταπεινοφροσύνη που έδειχνε το μεγαλείο του ανθρώπου ανταλλάξαμε πολλές σκέψεις που έδωσαν τροφή για μια προσπάθεια να γίνει το έργο του γνωστό και στη χώρα μας. Η συνέχεια, τα τελευταία τρία χρόνια της ζωής του, του έδωσαν ένα μέρος από τις ικανοποιήσεις που του όφειλε η επί πενήντα χρόνια αφοσιωμένη στο πνεύμα ζωή του. Τιμήθηκε με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, έγινε επίτιμος ερευνητής και καθηγητής του Ινστιτούτου Ξένης Λογοτεχνίας που υπάγεται στην Κινεζική Ακαδημία Κοινωνικών Επιστημών, και είδε εν ζωή να ανεβάζονται παραστάσεις έργων του στους Δελφούς μετά πρόσκληση του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών. Κάτι «που δεν είχε φαντασθεί ούτε στα πιο τρελά του όνειρα», όπως χαρακτηριστικά είπε ο ίδιος.
Όταν ήλθε στην Ελλάδα για να παραλάβει το άλλο τιμητικό του Δίπλωμα από το Πάντειο Πανεπιστήμιο, αρρώστησε, κινδύνεψε και εισήχθη επειγόντως στο Νοσοκομείο όπου εγχειρίσθηκε. Είχαν τότε δημοσιευθεί αρκετά σχετικά για το έργο του και η Μελίνα Μερκούρη, Υπουργός τότε Πολιτισμού, τον επισκέφθηκε η ίδια στο κρεββάτι του νοσοκομείου. Επέστρεψε στην Κϊνα και σε συζητήσεις που κάναμε από κει και πέρα και μέχρι τον θάνατό του δεν έπαυσε να λέει, αναφερόμενος στην περιπέτεια της υγείας του: «Τόσα χρόνια που δούλευα για την διάδοση της λογοτεχνικής και πολιτιστικής παράδοσης της Ελλάδος στην Κϊνα ποτέ δεν φαντάσθηκα ότι θα έλθει μια μέρα η Ελλάδα να μου σώσει τη ζωή και να μου δώσει έτσι την ευκαιρία να εργασθώ ακόμη λίγα χρόνια γι’ αυτήν – και πάλι».
Μάνος Μεγαλοκονόμος*
Μάρτιος 2010
*Ο κ. Μάνος Μεγαλοκονόμος Πρέσβης ε.τ.
Διετέλεσε Πρέσβης της Ελλάδος στην Κίνα στα έτη 1986-1990
Ο ΦΙΛΟΣ ΜΑΣ Ο ΛΟΥΌ
του κ. Μάνου Μεγαλοκονόμου, πρέσβη ε.τ.
Είκοσι χρόνια πέρασαν από τον θάνατο του μεγάλου φίλου της χώρας μας, του Λούο Νιανσένγκ. Μεγάλου φίλου της Ελλάδας και του πολιτιστικού της παρελθόντος κι’ ας μη τον γνωρίζει πολύς κόσμος στη χώρα μας. Σε μια εποχή που οι φίλοι της Ελλάδος μετριούνται στα δάκτυλα, σε μια εποχή όπου στο εσωτερικό κομπλεξικά ανθρωπάκια αγωνίζονται να υποβαθμίσουν την εθνική αυτοσυνειδησία των συμπατριωτών μας και αδηφάγα όρνεα μέσα και έξω από την πατρίδα μας απομυζούν κάθε της ικμάδα, έρχεται στον νου έντονη η ανάμνηση ενός ανθρώπου. Ενός ανθρώπου ξένου, μακρινού που έζησε με πάθος για την Ελλάδα, που επιβίωσε χάρη στην αγάπη του για την Ελλάδα, που πέρασε αυτή την αγάπη του σε εκατοντάδες εκατομμυρίων συμπατριώτες του. Και δεν αναφέρουμε το γεγονός μόνο για να τιμήσουμε τον εκπληκτικό αυτόν άνθρωπο αλλά και για να υπενθυμίσουμε για όσους το ξέχασαν την τρομερή, παντοτινή και παγκόσμια ισχύ της ελληνικής παράδοσης, της ελληνικής γραμματείας και του ελληνικού πνευματικού δυναμισμού.
Αν αναλογισθούμε την εποχή, για μας τους σημερινούς έλληνες, συνηθισμένους στην απόλυτη και συχνά άναρχη ελευθερία η εικόνα φαίνεται πιο απίστευτη κι’ από τις φανταστικές περιγραφές του Όργουελ. Η «Μεγάλη Μορφωτική Επανάσταση του Προλεταριάτου» στην Κίνα βρίσκεται στο απόγειό της. Οι Ερυθροφρουροί έχουν εξαπολυθεί και διώκουν και καταγγέλλουν καθηγητές και πνευματικούς ανθρώπους. Τα βιβλία καίγονται. Σύμφωνα με τις οδηγίες του κόμματος κλείνουν σχολεία, οι δάσκαλοι υποχρεούνται να δουλέψουν σε αγροτικές εργασίες και γενικά εξαπολύεται εκστρατεία για την καταστροφή των τεσσάρων «παλιών» της χώρας που είναι τα έθιμα, οι συνήθειες, η κουλτούρα και η σκέψη, πέραν της σκέψης του Μάο.
Και υπάρχει ένας άνθρωπος στην αχανή αυτή χώρα, μικρόσωμος εξηντάρης με φυσικό όλο ανθρωπιά χαμόγελο ακόμη και στον πιο μεγάλο πόνο. Ένας άνθρωπος που είναι, όπως όλοι στη χώρα του, στρατευμένος. Μέλος την Ερυθράς φρουράς γράφει μεγάλους χαρακτήρες, πολιτικά συνθήματα όλη μέρα σε τοίχους και σε αφίσες. Ενώνει τη φωνή του και πολεμάει όπως όλες οι «λαϊκές μάζες», εναντίον των «αντιδραστικών στοιχείων» μέχρι να πέσει το φως του ήλιου. Και, μετά, ξενυχτάει. Ξενυχτάει γιατί ζει τη νύχτα μια διαφορετική ζωή. Την πραγματική του ζωή. Μεταφράζει, διορθώνει, αντιγράφει στη γλώσσα του τους έλληνες κλασσικούς συγγραφείς. «¨Όταν ο κόσμος γύρω μου κοιμάται», αναφέρει ο ίδιος, «εγώ μεταφράζω και διορθώνω παλιές μου μεταφράσεις σε εποχή που απαγορεύεται ακόμη και η ανάγνωση. Γι’ αυτό έπρεπε να δουλεύω κρυφά». Και μεταφράζει Αισχύλο (Προμηθέα Δεσμώτη, Αγαμέμνονα, Αντιγόνη, Οιδίποδα Τύραννο, Οιδίποδα επί Κολωνώ), και μεταφράζει Αριστοτέλη, και μεταφράζει Αριστοφάνη (έξι Κωμωδίες), και μεταφράζει Ευριπίδη (έξι Τραγωδίες) και μεταφράζει Όμηρο. Την εποχή της Μορφωτικής Επανάστασης ολοκληρώνει και τελειοποιεί το έργο ζωής του αφού τα προηγούμενα σαράντα χρόνια δούλεψε για ν’ αποδώσει στη γλώσσα του, στα κινεζικά, τεράστιο μέρος της ελληνικής κλασσικής Γραμματείας. Εικοσιπέντε αρχαίες Ελληνικές Τραγωδίες και Κωμωδίες, το «Περί Ποιητικής» και την «Ρητορική» του Αριστοτέλη, τους Μύθους του Αισώπου. Αφού συνέγραψε δύο βιβλία το «Ελληνικό Δράμα» και το «Δοκίμια περί της Ελληνικής Ζωής και Πολιτισμού».
Μπορεί κανείς να πει ότι πολλοί είναι οι αξιόλογοι και πολυγραφότατοι μελετητές της Ελληνικής γραμματείας ανά τον κόσμο. Και είναι πράγματι χιλιάδες. Υπάρχουν όμως εδώ δύο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που αναδεικνύουν την χωρίς υπερβολή μοναστικά αφοσιωμένη στην Ελλάδα μορφή του Λούο Νιανσένγκ. Το πρώτο είναι ότι εργάζεται ακατάπαυστα επί πενήντα χρόνια χωρίς να έχει ελπίδα να ιδεί ποτέ τα έργα του δημοσιευμένα, ιδίως στην τελευταία περίοδο της μορφωτικής Επανάστασης. Το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι ότι ποτέ κανείς πνευματικός άνθρωπος δεν έκανε γνωστή την ελληνική γραμματεία μέσα σε ελάχιστα χρόνια σε τόσο τεράστιο κοινό, Ένα κοινό εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Γιατί η εποχή που μπόρεσε να δημοσιεύσει τα έργα του αλλά και να ανεβάσει τις μεταφρασμένες στα κινεζικά Τραγωδίες ήλθε επιτέλους στη δεκαετία του 80’. Όταν το 1986 η Κεντρική Ακαδημία Δράματος της Κίνας ανέβασε για πρώτη φορά τον Οιδίποδα Τύραννο ο Λούο Νιανσένγκ που ήταν και εκτελεστικός σύμβουλος της παράστασης αγωνιούσε. Δεν είχε καμιά προηγούμενη γνώση για το κατά πόσο θα ήταν αρεστή στο κινεζικό κοινό μια παράσταση τελείως ξένη για τα δικά του βιώματα και ενδιαφέροντα. Η επιτυχία όμως της παράστασης του έδωσε καινούργια φτερά και ενθουσιασμό. Δύο χρόνια αργότερα το Θέατρο του Χαρμπίν ανέβασε με σκηνοθέτη τον γιό του Λούο Τζινλίν, που ακόμη και σήμερα συνεχίζει το έργο του πατέρα του, την Αντιγόνη του Σοφοκλή. Ο Λούο το είχε μεταφράσει πριν σαράντα χρόνια και η πρώτη αυτή παράσταση του έδωσε μεγάλη χαρά και ικανοποίηση. Παρά την ηλικία του, ήταν τότε ογδόντα πέντε ετών, είχε δηλώσει ότι ήλπιζε να δει πολλές ακόμη παραστάσεις των μεταφρασμένων από τον ίδιο κλασσικών έργων, «έργων που θα μπορούσαν όχι μόνο να ικανοποιήσουν καλλιτεχνικά το κοινό αλλά και να προσδώσουν νέα άνθηση στην θεατρική τέχνη του Έθνους μας (του κινεζικού έθνους)» είπε. «Καθώς η Τραγωδία έχει αποστολή να απαλύνει τον χαρακτήρα των ανθρώπων και να τους βοηθά να αντιλαμβάνονται βαθύτερα τον κόσμο και το νόημα της ζωής».
Τον Λούο Νιανσένγκ τον συνάντησα μόλις μετατέθηκα στην Κίνα στα τέλη του 1986. Άγνωστος ακόμη τότε στην Ελλάδα, αλλά με την πνευματική του εργασία σχεδόν ολοκληρωμένη, με αρκετά από τα έργα του δημοσιευμένα σε βιβλία που είχαν αρχίσει να κυκλοφορούν στην Κίνα. Με τα χαμογελαστά του μάτια πίσω από στρόγγυλα γυαλιά και συγκινητική ταπεινοφροσύνη που έδειχνε το μεγαλείο του ανθρώπου ανταλλάξαμε πολλές σκέψεις που έδωσαν τροφή για μια προσπάθεια να γίνει το έργο του γνωστό και στη χώρα μας. Η συνέχεια, τα τελευταία τρία χρόνια της ζωής του, του έδωσαν ένα μέρος από τις ικανοποιήσεις που του όφειλε η επί πενήντα χρόνια αφοσιωμένη στο πνεύμα ζωή του. Τιμήθηκε με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, έγινε επίτιμος ερευνητής και καθηγητής του Ινστιτούτου Ξένης Λογοτεχνίας που υπάγεται στην Κινεζική Ακαδημία Κοινωνικών Επιστημών, και είδε εν ζωή να ανεβάζονται παραστάσεις έργων του στους Δελφούς μετά πρόσκληση του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών. Κάτι «που δεν είχε φαντασθεί ούτε στα πιο τρελά του όνειρα», όπως χαρακτηριστικά είπε ο ίδιος.
Όταν ήλθε στην Ελλάδα για να παραλάβει το άλλο τιμητικό του Δίπλωμα από το Πάντειο Πανεπιστήμιο, αρρώστησε, κινδύνεψε και εισήχθη επειγόντως στο Νοσοκομείο όπου εγχειρίσθηκε. Είχαν τότε δημοσιευθεί αρκετά σχετικά για το έργο του και η Μελίνα Μερκούρη, Υπουργός τότε Πολιτισμού, τον επισκέφθηκε η ίδια στο κρεββάτι του νοσοκομείου. Επέστρεψε στην Κϊνα και σε συζητήσεις που κάναμε από κει και πέρα και μέχρι τον θάνατό του δεν έπαυσε να λέει, αναφερόμενος στην περιπέτεια της υγείας του: «Τόσα χρόνια που δούλευα για την διάδοση της λογοτεχνικής και πολιτιστικής παράδοσης της Ελλάδος στην Κϊνα ποτέ δεν φαντάσθηκα ότι θα έλθει μια μέρα η Ελλάδα να μου σώσει τη ζωή και να μου δώσει έτσι την ευκαιρία να εργασθώ ακόμη λίγα χρόνια γι’ αυτήν – και πάλι».
Μάνος Μεγαλοκονόμος*
Μάρτιος 2010
*Ο κ. Μάνος Μεγαλοκονόμος Πρέσβης ε.τ.
Διετέλεσε Πρέσβης της Ελλάδος στην Κίνα στα έτη 1986-1990
Τρίτη 27 Απριλίου 2010
ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
Δημοσιεύθηκε: Τρι Απρ 27, 2010 4:29 pm Θέμα δημοσίευσης: ΠΡΟΜΗΝΥΜΑ ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΥΜΦΟΡΩΝ
ΠΡΟΜΗΝΥΜΑ ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΥΜΦΟΡΩΝ
Με τον κοινό νου που διαθέτω, δεν μπορώ να εξηγήσω και ακόμα περισσότερο να δικαιολογήσω την ταχύτητα με την οποία κατρακύλησε η χώρα μας από τα επίπεδα του 2009 σε τέτοιο σημείο, ώστε με το ΔΝΤ να απολέσουμε ένα μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας και να τεθούμε σε καθεστώς κηδεμονίας.
Και είναι περίεργο ότι κανείς έως τώρα δεν ασχολήθηκε με το πιο απλό, δηλαδή την οικονομική μας διαδρομή με αριθμούς και στοιχεία από τότε έως τώρα, ώστε να καταλάβουμε κι εμείς οι αδαείς τους πραγματικούς λόγους αυτής της πρωτοφανούς και ιλιγγιώδους εξελίξεως, που έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της εθνικής μας αυτοτέλειας και μαζί της την διεθνή ταπείνωση.
Ακούω για το χρέος των 360 δισεκατομμυρίων, όμως συγχρόνως βλέπω ότι τα ίδια και μεγαλύτερα χρέη έχουν πολλές άλλες χώρες. Άρα δεν μπορεί να είναι αυτή η βασική αιτία της κακοδαιμονίας. Επίσης με προβληματίζει το στοιχείο της υπερβολής στα διεθνή χτυπήματα με στόχο την χώρα μας, μαζί με ένα τόσο καλά εναρμονισμένο συντονισμό εναντίον μιας ασήμαντης οικονομικά χώρας, που καταντά ύποπτος. Έτσι οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι κάποιοι μας ντρόπιασαν και μας φόβισαν, για να μας οδηγήσουν στο ΔΝΤ, που αποτελεί βασικό παράγοντα της επεκτατικής πολιτικής των ΗΠΑ και όλα τα άλλα περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης ήταν στάχτη στα μάτια μας, για να μη φανεί ότι πρόκειται για μια καθαρά αμερικανική πρωτοβουλία, για να μας ρίξει σε μια εν πολλοίς τεχνητή οικονομική κρίση, ώστε να φοβηθεί ο λαός μας, να φτωχύνει, να χάσει πολύτιμες κατακτήσεις και τέλος να γονατίσει, έχοντας δεχθεί να τον κυβερνούν ξένοι. Όμως γιατί; Για να εξυπηρετηθούν ποια σχέδια και ποιοι στόχοι;
Παρʼ ό,τι υπήρξα και παραμένω οπαδός της ελληνοτουρκικής φιλίας, εν τούτοις πρέπει να πω ότι με φοβίζει αυτή η αιφνίδια σύσφιξη των κυβερνητικών σχέσεων, οι επαφές υπουργών και άλλων παραγόντων, οι επισκέψεις στην Κύπρο και η έλευση του Ερντογκάν. Υποψιάζομαι ότι πίσω απʼ αυτά κρύβεται η αμερικανική πολιτική με τα ύποπτα σχέδιά της, που αφορούν τον γεωγραφικό μας χώρο, την ύπαρξη υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, το καθεστώς της Κύπρου, το Αιγαίο, τους βόρειους γείτονές μας και την αλαζονική στάση της Τουρκίας, με μόνο εμπόδιο την καχυποψία και την εναντίωση του ελληνικού λαού.
Όλοι γύρω μας, ποιος λίγο ποιος πολύ, είναι δεμένοι στο άρμα των ΗΠΑ. Η μόνη παραφωνία εμείς, που από την επιβολή της Χούντας και την απώλεια του 40% της Κύπρου ως τους εναγκαλισμούς με τα Σκόπια και τους υπερεθνικιστές Αλβανούς, δεχόμαστε συνεχώς χτυπήματα δίχως να βάλουμε μυαλό.
Θα έπρεπε λοιπόν να καταργηθούμε ως λαός και αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα. Καλώ τους οικονομολόγους, πολιτικούς, αναλυτές να με διαψεύσουν. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλη λογικοφανής εξήγηση παρά το γεγονός ότι υπήρξε μια διεθνής συνωμοσία, στην οποία συμμετείχαν και οι Ευρωπαίοι φιλοαμερικανοί τύπου Μέρκελ, η ευρωπαϊκή Τράπεζα, ο διεθνής αντιδραστικός τύπος, που όλοι μαζί συνωμότησαν για το «μεγάλο κόλπο» της υποβάθμισης ενός ελεύθερου Λαού σε υποτελή. Τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να δώσω καμμία άλλη εξήγηση. Παραδέχομαι όμως ότι δεν διαθέτω ειδικές γνώσεις αλλά μιλώ βασισμένος στον κοινό νου. Ίσως και πολλοί άλλοι να σκέφτονται όπως εγώ κι αυτό ίσως το δούμε στις μέρες που θα ʽρθουν.
Πάντως θα ήθελα να προετοιμάσω την κοινή γνώμη και να τονίσω ότι εάν η ανάλυσή μου είναι ορθή, τότε η οικονομική κρίση (που όπως είπα μας επεβλήθη) δεν είναι παρά μόνο το πρώτο πικρό ποτήρι στο λουκούλειο γεύμα που θα ακολουθήσει και που αυτή τη φορά θα αφορά ζωτικά και κρίσιμα εθνικά μας θέματα, που δεν θα ήθελα ούτε να φανταστώ πού θα μας οδηγήσουν.
Μακάρι να έχω άδικο.
Αθήνα, 27.4.2010
Μίκης Θεοδωράκης
Δημοσιεύθηκε: Τρι Απρ 27, 2010 4:29 pm Θέμα δημοσίευσης: ΠΡΟΜΗΝΥΜΑ ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΥΜΦΟΡΩΝ
ΠΡΟΜΗΝΥΜΑ ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΥΜΦΟΡΩΝ
Με τον κοινό νου που διαθέτω, δεν μπορώ να εξηγήσω και ακόμα περισσότερο να δικαιολογήσω την ταχύτητα με την οποία κατρακύλησε η χώρα μας από τα επίπεδα του 2009 σε τέτοιο σημείο, ώστε με το ΔΝΤ να απολέσουμε ένα μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας και να τεθούμε σε καθεστώς κηδεμονίας.
Και είναι περίεργο ότι κανείς έως τώρα δεν ασχολήθηκε με το πιο απλό, δηλαδή την οικονομική μας διαδρομή με αριθμούς και στοιχεία από τότε έως τώρα, ώστε να καταλάβουμε κι εμείς οι αδαείς τους πραγματικούς λόγους αυτής της πρωτοφανούς και ιλιγγιώδους εξελίξεως, που έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της εθνικής μας αυτοτέλειας και μαζί της την διεθνή ταπείνωση.
Ακούω για το χρέος των 360 δισεκατομμυρίων, όμως συγχρόνως βλέπω ότι τα ίδια και μεγαλύτερα χρέη έχουν πολλές άλλες χώρες. Άρα δεν μπορεί να είναι αυτή η βασική αιτία της κακοδαιμονίας. Επίσης με προβληματίζει το στοιχείο της υπερβολής στα διεθνή χτυπήματα με στόχο την χώρα μας, μαζί με ένα τόσο καλά εναρμονισμένο συντονισμό εναντίον μιας ασήμαντης οικονομικά χώρας, που καταντά ύποπτος. Έτσι οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι κάποιοι μας ντρόπιασαν και μας φόβισαν, για να μας οδηγήσουν στο ΔΝΤ, που αποτελεί βασικό παράγοντα της επεκτατικής πολιτικής των ΗΠΑ και όλα τα άλλα περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης ήταν στάχτη στα μάτια μας, για να μη φανεί ότι πρόκειται για μια καθαρά αμερικανική πρωτοβουλία, για να μας ρίξει σε μια εν πολλοίς τεχνητή οικονομική κρίση, ώστε να φοβηθεί ο λαός μας, να φτωχύνει, να χάσει πολύτιμες κατακτήσεις και τέλος να γονατίσει, έχοντας δεχθεί να τον κυβερνούν ξένοι. Όμως γιατί; Για να εξυπηρετηθούν ποια σχέδια και ποιοι στόχοι;
Παρʼ ό,τι υπήρξα και παραμένω οπαδός της ελληνοτουρκικής φιλίας, εν τούτοις πρέπει να πω ότι με φοβίζει αυτή η αιφνίδια σύσφιξη των κυβερνητικών σχέσεων, οι επαφές υπουργών και άλλων παραγόντων, οι επισκέψεις στην Κύπρο και η έλευση του Ερντογκάν. Υποψιάζομαι ότι πίσω απʼ αυτά κρύβεται η αμερικανική πολιτική με τα ύποπτα σχέδιά της, που αφορούν τον γεωγραφικό μας χώρο, την ύπαρξη υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, το καθεστώς της Κύπρου, το Αιγαίο, τους βόρειους γείτονές μας και την αλαζονική στάση της Τουρκίας, με μόνο εμπόδιο την καχυποψία και την εναντίωση του ελληνικού λαού.
Όλοι γύρω μας, ποιος λίγο ποιος πολύ, είναι δεμένοι στο άρμα των ΗΠΑ. Η μόνη παραφωνία εμείς, που από την επιβολή της Χούντας και την απώλεια του 40% της Κύπρου ως τους εναγκαλισμούς με τα Σκόπια και τους υπερεθνικιστές Αλβανούς, δεχόμαστε συνεχώς χτυπήματα δίχως να βάλουμε μυαλό.
Θα έπρεπε λοιπόν να καταργηθούμε ως λαός και αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα. Καλώ τους οικονομολόγους, πολιτικούς, αναλυτές να με διαψεύσουν. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλη λογικοφανής εξήγηση παρά το γεγονός ότι υπήρξε μια διεθνής συνωμοσία, στην οποία συμμετείχαν και οι Ευρωπαίοι φιλοαμερικανοί τύπου Μέρκελ, η ευρωπαϊκή Τράπεζα, ο διεθνής αντιδραστικός τύπος, που όλοι μαζί συνωμότησαν για το «μεγάλο κόλπο» της υποβάθμισης ενός ελεύθερου Λαού σε υποτελή. Τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να δώσω καμμία άλλη εξήγηση. Παραδέχομαι όμως ότι δεν διαθέτω ειδικές γνώσεις αλλά μιλώ βασισμένος στον κοινό νου. Ίσως και πολλοί άλλοι να σκέφτονται όπως εγώ κι αυτό ίσως το δούμε στις μέρες που θα ʽρθουν.
Πάντως θα ήθελα να προετοιμάσω την κοινή γνώμη και να τονίσω ότι εάν η ανάλυσή μου είναι ορθή, τότε η οικονομική κρίση (που όπως είπα μας επεβλήθη) δεν είναι παρά μόνο το πρώτο πικρό ποτήρι στο λουκούλειο γεύμα που θα ακολουθήσει και που αυτή τη φορά θα αφορά ζωτικά και κρίσιμα εθνικά μας θέματα, που δεν θα ήθελα ούτε να φανταστώ πού θα μας οδηγήσουν.
Μακάρι να έχω άδικο.
Αθήνα, 27.4.2010
Μίκης Θεοδωράκης
Η ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
ΟΙ ΑΡΧΑΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ-ΚΡΑΤΗ ΓΙΑ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΑΝ ΤΟΝ ΔΑΝΕΙΣΜΟ, ΕΝΩ ΗΤΑΝ ΓΝΩΣΤΟΣ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΖΟΤΑΝ ΜΕΤΑΞΥ ΙΔΙΩΤΩΝ.
ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΚΥΒΕΥΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΟΥΣ.
Ο ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΟΝΤΟΤΗΤΩΝ ΑΠΟ ΙΔΙΩΤΕΣ ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΠΟΛΥ ΕΞΕΛΙΓΜΕΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΚΑΤΑΔΟΛΙΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ
ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΚΥΒΕΥΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΟΥΣ.
Ο ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΟΝΤΟΤΗΤΩΝ ΑΠΟ ΙΔΙΩΤΕΣ ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΠΟΛΥ ΕΞΕΛΙΓΜΕΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΚΑΤΑΔΟΛΙΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ
Παρασκευή 16 Απριλίου 2010
Κωλαγρέται
ΚΩΛΑΓΡΕΤΑΙ
(ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ)
Μια φορά και έναν καιρό ήταν λοιπόν στην αρχαία Αθήνα (μα αρχαία) πριν απ’ τον Σόλωνα και τον Κλεισθένη, οι Κωλαγρέται...*.
Και τι έκαναν αυτοί οι κύριοι;;;
ΕΚΟΒΑΝ ΤΟΝ ΚΩΛΟ!!!
σε όσους φοροαπατεώνες, άρπαγες, κλέφτες του δημοσίου χρήματος, αεριτζήδες, οφσορατζήδες της εποχής και αλλα λαμόγια υπήρχαν τότε στην Αθήνα.
Δεν αστειεύομαι!
Οι κωλαγρέτες πλήρωναν και τους δικαστές - δεν τους λάδωναν – τους πλήρωναν! Γιατί βλέπετε αυτό ήταν το λειτούργημα των κωλαγρετών: Να μαζεύουν τους φόρους και τις διαφεύγουσες εισπράξεις του δημοσίου, όπως τα πρόστιμα, καθώς και να πληρώνουν τις δαπάνες, όπως τους μισθούς των δικαστών.
Τώρα σαν δημόσιοι λειτουργοί (φορατζήδες) που ήταν είχαν μεταξύ άλλων και το εξής προνόμιο, ένα προνόμιο που το μοιραζόντουσαν μόνο με τις ιέρειες του ελληνικού Πανθέου:
Είχαν το προνόμιο του «αγείρειν τας κωλάς» απο τα θυσιαζόμενα. Ψωροκωσταινιστί είχαν το δικαίωμα να κόβουν και να τρώνε τα κωλομέρια απο ότι σουβλιζόταν ή ψηνόταν για θυσία στους θεούς. Απο κει πήραν και τον τίτλο «κωλαγρέται»!
Μου είναι αδύνατο να μην μπω στον πειρασμό να πιστεύω ότι οι αρχαίοι αθηναίοι δεν τους κόλλησαν αυτόν τον τίτλο σαν παρατσούκλι που ξεκίνησε απο το προνόμιο που είχαν να κόβουν τα κωλομέρια των σφαχταριών και που συμβολικά υποδήλωνε το λειτούργημα που είχαν να κόβουν τους κώλους όσων προσπαθούσαν να κλέψουν το δημόσιο. Αφού οι έλληνες διαχρονικά έχουν διατηρήσει τον χαρακτήρα τους και απο την εποχή του Αριστοφάνη μέχρι την εποχή του Λαζόπουλου είναι αδιαλείπτως βωμολόχοι και σκωπτικοί.
Αχ, ρε κωλαγρέται, που είστε να κόψετε τους κώλους όσων μας έχουν κλέψει;;
Γιατί οι τωρινοί σας συνάδελφοι – οι φορατζήδες- έχουν πάρει εξωάνωθεν (sic) εντολή και ετοιμάζουν τα μαχαίρια τους για να «επιπέσουν επί τας ισχνάς κωλάς ημών των πληβείων» και να αφήσουν απείραχτους όσους τα άρπαξαν και μας έριξαν και στον εξευτελισμό.
(ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ)
Μια φορά και έναν καιρό ήταν λοιπόν στην αρχαία Αθήνα (μα αρχαία) πριν απ’ τον Σόλωνα και τον Κλεισθένη, οι Κωλαγρέται...*.
Και τι έκαναν αυτοί οι κύριοι;;;
ΕΚΟΒΑΝ ΤΟΝ ΚΩΛΟ!!!
σε όσους φοροαπατεώνες, άρπαγες, κλέφτες του δημοσίου χρήματος, αεριτζήδες, οφσορατζήδες της εποχής και αλλα λαμόγια υπήρχαν τότε στην Αθήνα.
Δεν αστειεύομαι!
Οι κωλαγρέτες πλήρωναν και τους δικαστές - δεν τους λάδωναν – τους πλήρωναν! Γιατί βλέπετε αυτό ήταν το λειτούργημα των κωλαγρετών: Να μαζεύουν τους φόρους και τις διαφεύγουσες εισπράξεις του δημοσίου, όπως τα πρόστιμα, καθώς και να πληρώνουν τις δαπάνες, όπως τους μισθούς των δικαστών.
Τώρα σαν δημόσιοι λειτουργοί (φορατζήδες) που ήταν είχαν μεταξύ άλλων και το εξής προνόμιο, ένα προνόμιο που το μοιραζόντουσαν μόνο με τις ιέρειες του ελληνικού Πανθέου:
Είχαν το προνόμιο του «αγείρειν τας κωλάς» απο τα θυσιαζόμενα. Ψωροκωσταινιστί είχαν το δικαίωμα να κόβουν και να τρώνε τα κωλομέρια απο ότι σουβλιζόταν ή ψηνόταν για θυσία στους θεούς. Απο κει πήραν και τον τίτλο «κωλαγρέται»!
Μου είναι αδύνατο να μην μπω στον πειρασμό να πιστεύω ότι οι αρχαίοι αθηναίοι δεν τους κόλλησαν αυτόν τον τίτλο σαν παρατσούκλι που ξεκίνησε απο το προνόμιο που είχαν να κόβουν τα κωλομέρια των σφαχταριών και που συμβολικά υποδήλωνε το λειτούργημα που είχαν να κόβουν τους κώλους όσων προσπαθούσαν να κλέψουν το δημόσιο. Αφού οι έλληνες διαχρονικά έχουν διατηρήσει τον χαρακτήρα τους και απο την εποχή του Αριστοφάνη μέχρι την εποχή του Λαζόπουλου είναι αδιαλείπτως βωμολόχοι και σκωπτικοί.
Αχ, ρε κωλαγρέται, που είστε να κόψετε τους κώλους όσων μας έχουν κλέψει;;
Γιατί οι τωρινοί σας συνάδελφοι – οι φορατζήδες- έχουν πάρει εξωάνωθεν (sic) εντολή και ετοιμάζουν τα μαχαίρια τους για να «επιπέσουν επί τας ισχνάς κωλάς ημών των πληβείων» και να αφήσουν απείραχτους όσους τα άρπαξαν και μας έριξαν και στον εξευτελισμό.
Υπογραφή
Ένας ψωροκωσταινίτης
Πηγές (όχι Πυγές, α πα πα!)
* Κωλακρέται ή κωλαγρέται
Είχαν την διαχείριση όλων των οικονομικών ζητημάτων απο την εποχή των βασιλέων (7ος αιώνας), λέγεται ότι το όνομα τους το πήραν «ἐκ τοῦ ἀγείρειν τὰς κωλᾶς» των θυσιασμένων ζώων, απο το κωλή ή κωλά, λέξη που σημαίνει τα οπίσθια. Ο Σόλων διατήρησε αναλλοίωτες τις αρμοδιότητες των κωλαγρετών, ο Κλεισθένης όμως τους αφαίρεσε το δικαίωμα της είσπραξης των φόρων και το παραχώρησε στους Αποδέκτες. Οι κωλαγρέτες διατήρησαν μόνο την αρμοδιότητα να προμηθεύουν τα γεύματα για το Πρυτανείο και να εισπράττουν τα πρόστιμα που απέδιδαν στους δικαστές.
Ένας ψωροκωσταινίτης
Πηγές (όχι Πυγές, α πα πα!)
* Κωλακρέται ή κωλαγρέται
Είχαν την διαχείριση όλων των οικονομικών ζητημάτων απο την εποχή των βασιλέων (7ος αιώνας), λέγεται ότι το όνομα τους το πήραν «ἐκ τοῦ ἀγείρειν τὰς κωλᾶς» των θυσιασμένων ζώων, απο το κωλή ή κωλά, λέξη που σημαίνει τα οπίσθια. Ο Σόλων διατήρησε αναλλοίωτες τις αρμοδιότητες των κωλαγρετών, ο Κλεισθένης όμως τους αφαίρεσε το δικαίωμα της είσπραξης των φόρων και το παραχώρησε στους Αποδέκτες. Οι κωλαγρέτες διατήρησαν μόνο την αρμοδιότητα να προμηθεύουν τα γεύματα για το Πρυτανείο και να εισπράττουν τα πρόστιμα που απέδιδαν στους δικαστές.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)